Avishai Cohen – Naked Truth (CD Recensie)

Bekende namen op het nieuwe album van trompettist Avishai Cohen, het wederom bij ECM Records verschenen ‘Naked Truth’. Met pianist Yonathan Avishai maakte hij in 2019 nog het prachtige album ‘Playing the Room’, drummer Ziv Ravitz is te horen op ‘Big Vicious’ uit 2020 en zowel Avishai als bassist Barak Mori waren te horen op het album dat nog het dichtst bij dit ‘Naked Truth’ komt: ‘Cross My Palm with Silver’, uit 2017. Alleen zat daar Nasheet Waits achter het drumstel en is dat nu Ravitz.

Het is met ruim een half uur een vrij kort album, bestaande uit dat ene stuk ‘Naked Truth’, in acht stukken gehakt en gevolgd door ‘Departure’. Cohen maakt uiterst subtiele muziek, dat hij dan ook al jaren bij ECM Records zit, hoeft niet te verbazen. Zijn toon is licht, ietwat omfloerst en hij is een enthousiast gebruiker van de demper. Van groot belang op dit album is ook pianist Avishai. Zijn pianospel doet klassiek aan, iets dat trouwens voor het hele album geldt en heeft een sterk stuwende kracht. Prachtige ritmische, repetitieve motieven horen we hier, bijvoorbeeld in het derde deel, waarin hij Mori en Ravitz op sleeptouw neemt. Daarbij valt ook op dat de ritmesectie een zeer bescheiden rol speelt, duidelijk dienstbaar aan Cohen en Avishai.

Van links naar rechts: Jonathan Avishai, Ziv Ravitz, Barak Mori en Avishai Cohen. Foto: onbekend.

En dan ineens, eveneens in dit derde stuk, haalt Cohen uit met scherpe klanken, vol emotie. Ravitz mag het vierde deel solo beginnen, met donkere klankwolken bouwt hij de spanning op. Wat verderop breekt Cohen hier doorheen met prachtige loopjes, iedere keer onderbroken door Ravitz donkere slagen. Prachtig zijn ook het vijfde en het zesde deel, beiden vanwege de zeer subtiele bijdrage van Avishai, vederlicht bewegen zijn vingers zich over de toetsen. En in dat zesde gaat hij tevens de verbinding aan met Cohen, soms is bijna niet eens te horen wie nu precies welke klank veroorzaakt. En verderop, in het laatste deel, doemt weer zo’n prachtig stromend motief op, alle aandacht naar zich toetrekkend.

Tot slot klinkt ‘Departure’,gebaseerd op een gedicht van de Joodse schrijfster Zelda Schneurson Mishkovsky, waarin de dichteres beschrijft waar ze allemaal afstand van moet doen. Traag stroomt de muziek van Avishai, Mori en Ravitz, terwijl Cohen het gedicht voorleest, opvallend inlevend. Een mooie afsluiting van een kort maar intens album.