Concertzaal Theaters Tilburg, Tilburg – 25 oktober 2015
Het Incubate Festival laat op meerdere manieren van zich horen, niet alleen tijdens het jaarlijkse festival in september, maar ook via concerten het gehele jaar door. Onder de naam Incubated presenteert het onder andere de serie Fluisterzacht in samenwerking met de Theaters Tilburg.
In dat kader trad op 25 oktober pianiste Saskia Lankhoorn aan met het project ‘Dances & Canons’ van Kate Moore, waarvan de gelijknamige Cd in 2014 uitkwam bij ECM Records.
Zou Franz Schubert, om maar eens iemand te noemen, het ooit voor mogelijk hebben gehouden dat muziek voor twee of zelfs voor vier piano’s, tijdens een soloconcert ten gehore gebracht kan worden? Dat bedenk je je als je Saskia Lankhoorn, met behulp van eerder opgenomen pianopartijen die hier elektronisch worden gereproduceerd, ‘Two Body is an Ear’ voor twee piano’s, of ‘Canon’ voor vier piano’s hoort spelen. Het is fascinerend om te zien: Lankhoorn achter de piano met haar handen in de schoot, luisterend naar zichzelf. Om haar dan, exact op het juiste moment, met zichzelf te horen meespelen. Deze wijze van werken past perfect bij de muziek van Moore die zich juist kenmerkt door het schijnbaar eindeloos leggen van muzikale lagen over elkaar. Zelf zegt zij hierover: “A lot of my pieces deal with a melody line of motivic shapes that I squeeze and pull out and then layer on top of the other, so you sense the overall shape of the original material, but within that shape everything is twisting ant turning and bouncing off itself.”
Bekijk hier de uitvoering van ‘Sensitive Spot’ in Vrije Geluiden:
Moore, geboren in 1979 woonde lange tijd in Australië voor zij in 2002 neerstreek in Nederland om te gaan studeren aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Het was ook hier dat zij Lankhoorn ontmoette wat leidde tot een tot op heden voortdurende vriendschap en samenwerking. En dat is te horen. De muziek van Moore zit Lankhoorn zowat in het bloed. Het eerder genoemde ‘Canon’ voor vier piano’s is met gemak een sleutelwerk te noemen. Wat Moore er zelf over zegt is op meer stukken tijdens deze recital van toepassing: “I’ve plotted charts of different combinations and ‘Canon’ is one of them. so the music that comes out is the result of this very pure musical, theoretical idea. Different progressions of chords have different emotional impacts, even though they are just notes. It’s about the question of tempo and perceiving time and the way a performer translates and interprets the structuring of time over the piece.”
De muziek van Moore is inderdaad rijkgeschakeerd en varieert van liefelijk, ingetogen, bijna verstild, via lyrisch en melodieus, naar heftig en soms zelfs angstaanjagend. Op zulke momenten beukt Lankhoorn op de toetsen in een zeer snel repeterende, overdonderende cadans.
Dit concert werd in mei van dit jaar ook gegeven tijdens het Rewire Festival. Lees hier het verslag van dit concert.
