Handig hoor, al die streamingdiensten tegenwoordig, maar een echte Cd of LP blijft toch nog steeds de moeite waard, afgezien van dat de geluidskwaliteit veel beter is, is ook de verpakking vaak nog een reden om het fysieke product te kopen. Zeker als we het hebben over ‘Aterraterr’ waarop saxofonist Giuseppe Doronzo de degens kruist met percussionist Pino Basile. Het bij Doronzo’s eigen Tora Records verschenen album is gesneden in een hexagoon, oftewel een regelmatige zeshoek en bevat bijzonder origineel art work.

Natuurlijk, het gaat om de muziek op dit album met die ogenschijnlijk vreemde titel. Maar plaats de eerste letter achteraan en het woord ’terra’ ontstaat, volgens Doronzo verwijzend naar de “direct connection between the homeland of both musicians and the music of that homeland”, om preciezer te zijn, de regio Apulië in Italië, zeg maar de hak van de laars. Deels is dit album dan ook zeker folk, iets dat al direct duidelijk wordt in het driedelige ‘Lo Speziale Suite’ waar dit album mee aanvangt. Dat komt overigens zowel door de muziek als door de gebruikte instrumenten. We horen Doronzo op zijn baritonsax, maar ook op een Iraanse doedelzak, de ney anban en op de bubbù, een plaatselijke fluit, die overigens ook door Basile wordt bespeeld, die we verder horen op verschillende trommels en de door hemzelf ontworpen cupaphon, een gestemd set trommels. Het zijn vooral die voor ons exotische instrumenten, we horen ze bijvoorbeeld samen in het tweede deel van deze suite op die fluit uit Apulië,  die dit album zijn aparte karakter verlenen.

Maar het is zeker geen pure folk, daarvoor zijn deze musici te veel ‘besmet’ door de experimentele muziek. En dus horen we Doronzo sputteren en stotteren in het derde deel van voornoemde suite, het duidelijk folk georiënteerde patroon doorkruisend. Het prachtige, weemoedige ‘Maggese’ laat horen dat er ook nog iets anders speelt, de twee delen hier het verlangen naar huis. Een verlangen dat al even schrijnend klinkt in ‘Bubbù Sapiens’. Aansluiting bij de meer experimentele jazz vindt het duo in Strazzavisazz’, waarin vooral de repetitieve patronen die Doronzo hier blaast met behulp van circulaire ademhaling opvallen en in het vrij abstracte ‘Matematica campestre’. ‘Bubbustan’ doet ons door de instrumentatie en het ritme weer meer aan folk denken.

Het album is te beluisteren via Bandcamp en daar ook te koop: