Het tweede deel van het Marcelo dos Reis portret dat ik vorige week publiceerde had evengoed het eerste deel kunnen zijn van een Luís Vicente portret. Deze trompettist maakt immers deel uit van zowel Fail Better! als van Chamber 4. Vandaag dan het tweede deel van dat portret met het bij Clean Feed verschenen ‘Chanting in the Name of’, waarop we hem horen met bassist Gonçalo Almeida en drummer Pedro Melo Alves en het duo album dat hij met drummer en percussionist Vasco Trilla maakte voor 577 Records: ‘Made of Mist’.
En dat terwijl Vicente hier eind vorig jaar nog uitgebreid aan de orde kwam met ‘Maré’, ‘Unnavigable Tributaries’, ‘Goes without saying, but it’s got to be said’ en In Layers’ ‘Pliable’. Ook Almeida is geen onbekende, nog maar pas geleden besteedde ik hier aandacht aan het bij JazzBlazzt opgenomen ‘Live in OZO Land’, waarop we hem horen samen met Dirk Serries. Beiden zijn goed op dreef in ‘Chanting in the Name of’, evenals Alves. Direct in ‘Anahata’ valt de stevige groove op die Almeida en Alves hier produceren en waar Vicente, scherp op de wind zeilend, zijn weg in vindt. En schitterend helder klinkt iets verderop zijn ingetogen, wat weemoedige solo. Heel anders gaat het eraan toe in ‘Keep Looking’ dat zich enerzijds kenmerkt door speels abstracte verrichtingen van met name Vicente en anderzijds door een bijna melig melodietje dat in een circus niet zou misstaan. De ritmesectie opent het titelstuk ‘Chanting in the Name of’ met een prachtige geluidssculptuur, opmaat voor een aanvankelijk ongewoon subtiel en meeslepend melodisch patroon van Vicente. Gaandeweg loopt de spanning echter op en krijgt de muziek een ongenaakbaar karakter, met name door de verrichtingen van Almeida en Vicente. Na het vrij abstract hectische ‘Connecting the Dots’, een hele kunst dus, volgt het wederom zeer melodieuze ‘May’s Flavour’.
Vicente en Trilla waren eerder samen te horen, in het ook hier besproken ‘Brighter Side of Darkness’, in 2019 verschenen bij Clean Feed. In hetzelfde jaar kwamen de opnames tot stand van het onlangs verschenen ‘Made of Mist’. En neem die titel gerust serieus, want het betreft hier een wonderlijk subtiel uit de mist oprijzend klanklandschap, waarbij het geluid dat het koper van Vicente maakt prachtig overloopt in dat van Trilla. En dus horen we in ‘Swirling Winds’ Trilla op allerlei manieren die wind nabootsen, waar het wat afgeknepen geluid in de solo van Vicente perfect bij past. De mist lijkt in ‘Esgai’ aardig opgetrokken, Trilla geselt zijn drumstel, Vicente teistert zijn trompet. Een wat vreemd aandoend klanklandschap ontvouwt zich hier, vol experimentele bewegingen. Eenzelfde procedé wordt gevolgd in ‘Ignus Faatus’. Schelle, ontregelende trompetklanken tegen een gruizig decor. Bonter nog maakt Vicente het in ‘Scorching Light’. Beurtelings klinkt hij als een hinderlijk insect, een wild dier en een machine die nodig aan onderhoud toe is, om tegen het einde alsnog aan een melodie toe te komen, wat onvast maar toch. Tot slot klinkt ‘Brocken Spectre’ dat vooral opvalt door de percussieve klankgolven die Trilla hier produceert, Vicente horen we al even subtiel sputteren en schuren.
Beide albums zijn te beluisteren via Bandcamp en daar ook te koop:
