De overgang van Dirk Serries, bij wie ik de afgelopen dagen uitgebreid stil stond, naar Eric Quach, beter bekend onder zijn alias thisquietarmy, is niet zo’n hele grote. Te meer niet daar Serries zelf te horen is op ‘Zerstoeren’, de twee werkten reeds eerder samen. Maar de twee albums die hier centraal staan, ‘Zerfall | Zerfallen’ en ‘Zerstoeren’ draaien allereerst om de samenwerking tussen Quach en mede gitarist Hellmut Neidhardt, beter bekend als N. Beide albums verschenen bij Midira Records.
In tegenstelling tot Serries zijn Quach en Neidhardt trouw gebleven aan hun favoriete muziekstijl: zware, vrij duistere ambient, slepende drones en vrij dwingende structuren. Op de dubbel Cd ‘Zerfall | Zerfallen’ verzamelden de twee musici live opnames uit Keulen, 2018 en studio opnames uit Duisburg. Zes vrij lange, breed uitgesponnen stukken leverde het op. Dus zet je versterker flink open en laat je overspoelen door deze duistere golven aan klank, deze vloed aan modder, gruis en noise. Beeld je gerust fabriekshallen in, we horen slijpen, frezen, horen de cirkelzagen draaien, beschermingsmiddelen verplicht. Gevaarlijke muziek, verontrustend, verstorend en indringend. Veel verschil zit er niet tussen die zes stukken, ze klinken allemaal even desolaat, kaal en industrieel. ‘Mooi’ is dan ook niet het juiste adjectief om deze muziek mee te beschrijven, hetgeen natuurlijk geenszins erg is, waarom zou muziek immers altijd ‘mooi’ moeten zijn? De spanning die deze klanken oproepen, dat gevoel van onbehagen, dat binnendringen in de leegte is evengoed van grote waarde. En laat dat maar aan deze meesters over, met als hoogtepunten ‘Zerfallen Zwei’ en ‘Zerfallen Drei’.
Eén stuk uit de opnames haalde ‘Zerfall | Zerfallen’ niet: ‘Zerstoeren’. De mannen en dat is hier inclusief drummer Tobias Stieler, besloten dit stuk rond te sturen naar muzikale vrienden met het verzoek er mee aan de slag te gaan. En zo bevat het album ‘Zerstoeren’ acht stukken onder de titel ‘Deconstructed and Reconstructed’, waarbij Dirk Serries het spits afbijt. Altijd leuk deze formule en bijzonder om te horen hoe al die musici hun eigen draai geven aan hetzelfde basismateriaal. Serries bijvoorbeeld kiest voor het langzaam opbouwen van het gruizige ritme richting een superieure climax. Heel anders dus dan S A R R A M, het alias van Valerio Marras die kiest voor een log, zwaar ritme en een veel lager tempo. Paolo Monti, werkend onder het alias The Star Pillow kiest dan weer voor de dark ambient aanpak, de drums zijn bij deze gitarist duidelijk meer verweven in de elektronica. Op vier tracks horen we thisquietarmy zelf: solo, met drummer Tom Malmendier, met gitarist Aidan Baker en met het Hypnodrone Ensemble, waarin we overigens ook Baker weer aantreffen. Verder neemt N nog een versie voor zijn rekening, tevens verreweg de langste. De soloversies van thisquietarmy en N staan duidelijk het dichtst bij ‘Zerfall | Zerfallen’, we horen hier hetzelfde industriële, gruizige geluid en de drums zijn ook hier van ondergeschikt belang, gaan naadloos op in het met de elektronica gevormde ritme, iets dat overigens ook geldt voor de versie met Baker. Voor de versie met Malmendier geldt dat natuurlijk niet, Hij voegt nog eens extra slagwerk toe, met als gevolg een zeer opwindende versie, één van de hoogtepunten van dit boeiende album. Een ander hoogtepunt is de versie van het Hypnodrone Ensemble, samen met Jérémie Mortier, Angela Muñoz en Kristin Sebastian creëren Quach en Baker hier een prachtig klanklandschap.
Beide albums zijn te beluisteren en te koop via Bandcamp:
