Veel jazz klonk er niet op het laatst Rewire Festival, het optreden van Jaimie Branch en haar kwartet, met de live uitvoeringen van de albums ‘Fly or Die’ en ‘Fly or Die II: Bird Dogs of Paradise’ vormden een uitzondering. Maar dan wel één die we ons nog wel even zullen heugen. Jaimie Branch is ook te horen op het vorige maand, bij Intakt Records, verschenen album van het Dave Gisler Trio, ‘See You Out There’. Het Zürich Concert’ uit 2020 smaakte duidelijk naar meer. Maar was er daar sprake van een kwartet, nu gaat het door de aanwezigheid van tenor saxofonist David Murray om een kwintet.
Branch leek in 2017 met ‘Fly or Die’ uit het niets te komen. Dat was geenszins het geval, maar buiten de experimentele jazzscene van New York en Chicago genoot ze niet veel bekendheid. Dat veranderde opslag met dit baanbrekende album, waarop ze jazz, funk, blues, soul en Afrikaanse muziek op grootse wijze aan elkaar verbindt. Twee jaar later verscheen de opvolger, ‘Fly or Die II: Bird Dogs of Paradise’, waar we Branch ook als vocaliste horen, met messcherpe, maatschappelijk bevlogen teksten. Tot slot kwam vorig jaar ‘Fly or Die Live’ uit, net als de twee vorige albums bij de International Anthem Recording Company. Koop dat album en je hebt een aardige impressie van het concert op Rewire. Maar ook niet meer dan een impressie, want meer dan andere jazzmusici moet je Branch live horen. Haar zien dansen en bewegen over het podium, ze kan nog geen vijf seconden stil staan. Haar horen blazen, op het scherpst van de snede, haar horen zingen, praten, schreeuwen, met grote urgentie. En dan heb ik het nog niet gehad over bassist Jason Ajemian, cellist Lester St. Louis en drummer Chad Taylor, die al even enthousiast de zaal op hun kop zetten. Zonder meer één van de hoogtepunten van deze editie van dit onvolprezen festival.
En ja, de Zwitserse gitarist Gisler deed er dus goed aan om zijn trio, dat hij vormt met de bassist Raffaele Bossard en drummer Lionel Friedli, wederom te verrijken met Branch en er met Murray nog een krachtbron aan toe te voegen. Opener ‘Bastards on the Run’ laat direct horen dat dit een album wordt waar de vonken vanaf vliegen en waarin de vijf musici in een moordend tempo over elkaar heen buitelen. Hardcore jazz voor gevorderden. In ‘Can You Hear Me?’ zijn het met name Gisler en Branch die op het scherpst van de snede met elkaar de dialoog aangaan, op zware noten van Bossard en Friedli. Minstens zo bijzonder is het titelstuk ‘See You Out There’, nog het best aan te duiden als een subtiele, maar bijzonder spannende geluidssculptuur. Het is tevens een mooi intermezzo in een verder bijzonder hectisch en stevig album, culminerend in die fantastische solo’s van Gisler en Murray in ‘Medical Emergency’. Eerst Gisler, je weet direct waar die titel vandaan komt en dan Murray, uitstekend in vorm en hier weer eens bewijzend dat een vos zijn haren verliest, maar zeker niet zijn streken. En schaar ‘What Goes Up…’ gerust onder de punk / rock, met een Murray die ook hier volledig uit zijn dak gaat. ‘High as a Kite’ is het tweede wat rustigere intermezzo, waarna het in de twee laatste stukken, ‘Get a Döner’ en ‘Better Don’t Fuck with the Drunken Sailor’ weer los gaat.
Beluister via Bandcamp twee stuken van ‘See You Out There’. Het album is daar ook te koop.
