De Guamalteekse celliste Mabe Fratti is in de afgelopen jaren uitgegroeid tot een voortrekker binnen de Mexicaanse experimentele muziekscene, maar geniet sinds enige tijd ook de nodige erkenning buiten haar eigen land. Het Rewire Festival haalde haar naar Den Haag en twee recente albums, de bij Tin Angel Records verschenen Cd ‘Será que ahora podremos entendernos’ en de EP ‘Estática’, een samenwerking met Concepción Huerta en verschenen bij SA Recordings, maken mooi duidelijk hoe terecht die Haagse actie is.
‘Será que ahora podremos entendernos’ is een solo album, maar dat weerhield Fratti er niet van om wat gasten om zich heen te verzamelen in een oude sapfabriek in Veracruz, waar zij en andere musici thuis in de experimentele improvisatie hun heil zochten tijdens de lockdown. Het hart van Fratti’s muziek is haar cello en stem, aangevuld met elektronica. Haar stijl is geïmproviseerde folk, neigend naar singer-songwriter, aangevuld met experimentele elektronica. Opvallend is de nadruk op repetitieve ritmes, zie als mooi voorbeeld ‘Mil Formas de Decirio’, in samenhang met haar mooie zachte, licht zwevende stem brengt dit je als luisteraar al snel in trance. Maar ook ‘Guerpo de Agua’ moet in dit verband worden genoemd, met name vanwege de doordringende celloklank.
De eerste gast duikt op in ‘Hacia el Vacio’, de in elektronica gespecialiseerde Claire Rousay. Haar bijdrage maakt dit tot één van de meer experimentele stukken op dit album. En zeker zo interessant is hier de link met folk. Multi-instrumentalist Álvaro Castro kleurt in vergaande mate het instrumentale ‘Inicio Vínculo Final’, Hier overheerst noise en tegen postrock aanscheurkend gitaargeweld, een mooie onderbreking vormend. De laatste twee stukken zijn eveneens instrumenteel, ‘Qué Mé Hacé Saber Esto’ nam Fratti op met drummer Sebastian Rojas en is experimentele elektronica vermengd met rock en voor ‘Un Día Cualquiera’ zocht ze de samenwerking met Coco Badan & Pedro, met als resultaat een sterk folkgerichte snaren improvisatie.
Fratti en Huerta kennen elkaar al enige tijd, Ze ontmoetten elkaar tijdens het festival voor experimentele muziek Umbral, vrij snel na Fratti’s komst naar Mexico. Ze werden vriendinnen en delen hun liefde voor vrije improvisatie, iets dat ook tot uiting komt op de EP ‘Estatica’. Deze EP is daarmee een stuk experimenteler dan ‘Será que ahora podremos entendernos’. Sterker nog: dit is pure experimentele rock met gierende snaarinstrumenten en een duistere ondertoon. Ontstemmend in ‘Irriversible’, verontrustend in ‘Descomposiciones Resonantes’. Het enige stuk waar het er iets rustiger aan toe gaat is ‘Mar de Voces’, we horen duidelijk Fratti’s stem en haar cello, maar de onderstroom bestaat hier uit een behoorlijk ruige, naar het einde toe aanzwellende drone.
‘Será que ahora podremos entendernos’ is te beluisteren via Bandcamp en daar ook te koop:
En bekijk deze video van waarin Mabe Fratti en Concepción Huerta een live uitvoering brengen van ‘Irreversible’, ook te vinden op ‘Estática’:
