De Noor Eirik Hegdal is een veelzijdig man, hij is saxofonist en componist, was artistiek leider van het Trondheim Jazz Orchestra, de stad waar hij woont en beweegt zich in de brede wereld van hedendaags gecomponeerd, jazz, vrije improvisatie, folk en rock. Onlangs kwamen er twee albums uit bij Particular Recordings Collective, albums die zijn veelzijdigheid optimaal belichten. Trondheim Voices voert ‘What is the Soud of Modern Life?’ uit, terwijl Hegdal met elektronica ondersteuning biedt en het Alpaca Ensemble brengt samen met zangeres Thea Ellingsen Grant en Hegdal zelf ‘The Sky Opens Twice’.
“Do you feel energized about life?” Zo begint ‘What is the Sound of Modern Life?’ Wat volgt zijn allereerst mechanisch klinkende noten, alsof een computer ze genereert, iets dat in ‘What About Depth’ overgaat in de betere, dansbare popmuziek. Maar dit is geen popplaat, want direct in het volgende nummer combineert Hegdal dadaïstische klankuitingen met de geluiden die je maakt als je druk aan het sporten bent. Kortom dit ‘What is the Sound of Modern Life?’ zet de dames van Trondheim Voices krachtig op scherp. Die zijn echter inmiddels wel wat gewend en laten hier weer eens horen in de afgelopen twintig jaar te zijn uitgegroeid tot één van de beste vocale ensembles van dit moment. Stuk voor stuk zijn het boeiende en zeer afwisselende delen waar dit stuk uit bestaat, waarbij een grote diversiteit aan vocale technieken op prachtige wijze wordt gecombineerd met elektronica. En zoals gezegd komt een al even grote diversiteit aan muzikale stromingen in dit boeiende stuk voorbij. De eerder genoemde dance, folk in ‘Something’, veldgeluiden gecombineerd met Sprechgesang in ‘A Curtains Tale’, popmuziek in ‘Spoken Sword’ en experimentele vocale kunsten in ‘Free Rhythm’.
‘The Sky Opens Twice’ is al even moeilijk te catalogiseren. Wellicht voldoet de beschrijving “experimentele liederencylus” nog het beste. Het begint in ieder geval allemaal uiterst harmonieus en verstild, waarna we in ‘Melogy’ voor het eerst de stem van Ellingsen Grant horen, te midden van muziek die het midden houdt tussen hedendaags gecomponeerd en experimentele folk. En dan duikt ineens de sax van Hegdal op, de jazzinvloeden. Enigszins duistere, maar wel ritmisch folk, met bijpassende zang kenmerkt ‘Clouding’, terwijl de twee stukken die daarna komen, ‘…And Shifting Hues’ en ‘Aqua St’ weer veel experimenteler zijn. Opvallend aan dit ‘The Sky Opens Twice’ is verder het compromisloze experiment, Hegdal maakt zich duidelijk op geen enkele wijze druk over zijn luisteraars. Ook dat kenmerkt dit zeer afwisselende en qua stijlen overvolle album. Meer nog dan ‘What is the Sound of Modern Life?’ toont dit album de enorme veelzijdigheid van deze Noorse componist en musicus en natuurlijk van al die musici die ervoor kozen om met hem in zee te gaan.
