Het Nederlandse label 7 Mountain Records (7MNTN) biedt musici een podium. Gelukkig doen ze dat niet alleen met musici die het ijzeren repertoire spelen, maar ook met musici die zich aan het hedendaagse repertoire wagen. Ik zet hier drie recente albums op een rij die de grote mate van diversiteit duidelijk maken. Cellist Alistair Sung bracht onder de titel ‘Shared Space’ een soloalbum uit met werk van diverse componisten; datzelfde deed saxofoniste Hannah Koob, die voor ‘Die Fremde’ echter koos voor zowel solostukken als duostukken. Tot slot aandacht voor het Oerknal Ensemble dat zich met ‘Canto’ volledig aan het werk van de Amerikaanse componist Lewis Nielson wijdde.
Alistair Sung is lid van het Cello Octet Amsterdam en van s t a r g a z e en richt zich daarnaast op zijn solocarrière, onder meer middels dit album. Naast ‘Cross Current’, dat hij zelf componeerde, bevat het album stukken van Qasim Naqvi, Morris Kliphuis, Molly Joyce en Aart Strootman. De stukken werden allemaal in nauwe samenspraak met Sung gecomponeerd, vandaar de titel ‘Shared Space’ waarmee Sung verwijst naar dat boeiende proces voor zowel componist als uitvoerder. Bijzonder aan dit album is dat het allemaal zeer subtiele stukken zijn, balancerend tussen stilte en geluid. Bijzonder vind ik ‘Pale Landscape’ van Naqvi, daar het middels zeer introverte bewegingen de titel zo precies verklankt. Morris Kliphuis zoekt het in ‘Sawtooth’ eveneens in dit grensgebied, middels uiterst beheerste strijkbewegingen creëert hij wonderlijke klankwolken. En dat dit voor Sungs eigen compositie, ‘Cross Currents’ eveneens geldt, hoeft niet te verbazen. ‘Tunnelvision’ van Molly Joyce is het enige stuk dat afwijkt van de hierboven genoemde lijn, middels repetitieve strijkbewegingen creëert ze hier beduidend meer dynamiek. ‘Shattered Canon nr. 2’ van Aart Strootman is eveneens vrij ritmisch, maar minder dynamisch. Verder vind ik hier de speelse combinatie van strijken en pizzicato bijzonder.
De relatie componist – uitvoerder speelt ook een rol op ‘Die Fremde’ van Hannah Koob, maar dan we op een wat andere wijze. Een andere rode draad is namelijk de saxofonist Sigurd Raschèr. Twee leraren van Koob speelde in diens beroemde Raschèr Saxofoonkwartet. Het was Raschèr voor wie Henk Badings ‘La Malinconta’ componeerde en Erwin Dressel ‘Partita für Altsaxophon und Klavier’, beiden hier gespeeld door Koob, samen met pianist Martin Maas. met name dat partita is een prachtig, zeer afwisselend stuk. Het prachtig uitgebalanceerde ‘Andante für Altsaxophon und Klavier’ van Leonard Küßner is het enige stuk dat voor Koob zelf is geschreven. Hans Kox schreef ‘The Stranger’ niet voor Koob, maar gezien de band die ze inmiddels met het stuk heeft, had dat goed gekund. Ze speelt dit markante solostuk voor saxofoon en stem met zeer veel overtuigingskracht. Markant ook om dat dit stuk handelt over een man die middels vergif zelfmoord pleegt, iets dat veel langzamer gaat dan verwacht. Tijdens het stervensproces reflecteert hij op zijn leven, iets dat krachtig verklankt wordt in de muzikale passages. Tot slot klinkt ‘Halvdager’ van Andreas van Zoelen, één van de voormalige leraren van Koob. We horen naast Koob Toon IJzerman op harmonium, een prachtige combinatie.
‘Canto’, het album dat het Oerknal Ensemble opnam met het werk van Lewis Nielson, bevat een drietal stukken, waarvan ‘Cilice (Musica Displina)’ verreweg het langste is en waarin instrumentaal en vocaal elkaar afwisselen, een rol die in ‘… The Crisis of Conscience when Making War but the Need is to Make Love (and Vice Verso)’ en ‘You Choose’ gewoon door de musici wordt gespeeld. Alleen in ‘Cilice (Musica Displina)’ horen we het Damask Vocal Quartet. In dit eerste stuk is de vocale bijdrage, met complexe partijen voor de vier vocalisten, dan ook absoluut leidend. De instrumentale muziek ondersteunt die klanken, is er regelmatig nauw mee verweven of geeft er soms op vrij heftige wijze commentaar op. En die muziek is vaak eerder een soort van geluidssculptuur dan een melodie. In ‘… The Crisis of Conscience when Making War but the Need is to Make Love (and Vice Verso)’ en ‘You Choose’ is het vocale deel veel kleiner, Nielson verweeft het hier kunstig door de instrumentale, eveneens vrij abstracte klanken.
Bekijk hier video’s van de albums:
