Toen de Noorse componist, musicoloog, docent en schrijver Morten Eide Pedersen in 2014 stierf, pas 56 jaar oud, waren geen van zijn composities gepubliceerd, nog waren er opnames van zijn werk beschikbaar. Een belangrijke reden voor deze lacune zal ongetwijfeld schuilen in zijn veelzijdigheid en zijn overvolle agenda die hij erop na hield, naast zijn werk als componist. LAWO Classics zette onlangs echter een belangrijke stap en bracht onder de naam ‘Soccorsi’ een album uit met zes stukken voor kleine bezetting.

‘Storyboard’ is als we het werk in chronologische volgorde beluisteren het oudste stuk, stammend uit 1992, Pedersen is dan een jaar of acht actief als componist en borduurt met dit stuk voort op de eerder  ingeslagen weg. Deze compositie bestaat deels uit genoteerde noten en deels uit momenten waarop de musici moeten improviseren en dus naar elkaar moeten luisteren, een belangrijk gegeven in zijn werk. We horen in dit stuk een strijkkwartet, leden van het BIT20 Ensemble, samen met de uit de vrije improvisatie bekende saxofonist Kjetil Møster en wat hier opvalt is die combinatie tussen enerzijds vrij harmonische, zacht klinkende wolken van klank en anderzijds vrij heftige, schrijnende momenten. ‘When Silence Becomes Singing’ dateert van twee jaar later en is geschreven voor de in hedendaags gecomponeerde muziek ongewone combinatie van saxofoon, René Wiik en marimba, Craig Farr. Het stuk klinkt als een harmonieuze dialoog tussen de twee stemmen, ze zijn het duidelijk met elkaar eens. 

‘Impossible Images’ schreef Pedersen in 1999 voor de pianist James Clapperton, als partituur bij de uit 1929 stammende abstracte film ‘Tusalava’ van Len Lye. Bijzonder is dat in de partituur staat dat dit stuk nog steeds niet af is, iets wat aansluit op het geïmproviseerde wat hierboven te sprake kwam. De overige stukken op dit album zijn ook allemaal voor solo piano geschreven. ‘Slowness Studies – Framework 1’ en ‘Soccorsi’ stammen uit 2007; ‘T.S. Elliot Impressions’ stamt uit 2013. We horen Signe Bakke in al deze stukken. De titels werpen licht op een ander belangrijk kenmerk van Pedersens muziek. Titels als ‘When Silence Becomes Singing’ en ‘Slowness Studies’ maken duidelijk dat Pedersen in zijn muziek graag met begrippen als tijd en ruimte werkt. Bijvoorbeeld door in zijn muziek vrij onverwachts versnelling aan te brengen, of juist vertraging, een techniek die hij duidelijk toepast in het eerder genoemde ‘Impossible Images’, maar wat we ook terug horen in ‘Slowness Studies – Framework 1’. Het eerste deel van ‘T.S. Elliot Impressions’, ‘Time and Bell Have Burried the Day’ schreef Pedersen reeds in 1999, voor Clapperton. In 2013 voltooide hij de cyclus, gebaseerd op gedichten van Elliot, in samenwerking met Bakke. De vijf delen mogen wat Pedersen betreft ook los worden uitgevoerd., of in samenhang met andere stukken. Hier treffen we ze echter als cyclus, in chronologische volgorde. En ook in deze poëtische stukken speelt de factor tijd een belangrijke rol, middels spel dat balanceert tussen stilte en geluid.