Gordon Grdina’s Square Peg, dat hier gisteren aan bod kwam, vormt een bruggetje naar dit portret van slagwerker en componist Christian Lillinger. Een portret waaruit zijn enorme veelzijdigheid blijkt, maar ook de carrière die hij de laatste jaren binnen de jazz en aanverwante stromingen opbouwde. Vandaag komt hij allereerst aan bod in zijn rol van componist, middels zijn solo album ‘KONUS’ dat op LP verscheen bij zijn eigen PLAIST. Verder aandacht voor het nieuwe album van Punkt. Vrt. Plastik, ‘Zürich Concert’ dat volgende week verschijnt bij Intakt Records. Een trio verder bestaand uit pianiste Kaja Draksler en bassist Petter Eldh.

Veertien delen ‘Vertex’ vormen samen ‘KONUS’. Het is een bijzonder album te noemen waarin Lillinger zonder meer zijn grenzen verlegt. Zelf zegt hij hierover: “Diese von mir erlangten Resultate der Umsetzung verändern rückbezüglich meine Sicht und Arbeitsweisen meiner Arbeit als Musiker, Performer und Komponist. So zeigt das Album die Schnittmenge des Ausdrucks meiner Musik auf.” Want Lillinger mag dan slagwerker en jazzmusicus zijn, dit ‘KONUS’ laat een geheel andere kant horen. Hier is meer sprake van experimentele elektronica dan van jazz en ja, slagwerk speelt zeker een rol, maar dan wel in nauwe samenhang met die elektronica. Dat gegeven ontlokte Lillinger ook deze uitspraak: “Hier war es mir wichtig, jedes Stück konträr zueinander zu entwickeln. Des Weiteren haben ich hier bis zum Mastering alles selbst optimiert und es als Kompositorischen Prozess begriffen.” Een live uitvoering van dit album kunnen we dan ook wel vergeten.

‘Zürich Concert’ is het derde album van het in 2016, tijdens de oktober meeting in het Bimhuis opgerichte trio Punkt. Vrt. Plastik. Ik blijk een fan te zijn want zowel het debuutalbum, als de opvolger ‘Somit’ kwamen reeds aan bod. Waar ik nog niet eerder iets over zei is de naam van dit trio, waarin de drie moedertalen van de leden een plek krijgen. “Punkt”, betekent “gezichtspunt” in het Zweeds, de taal die Eldh spreekt, “Vrt” is Sloveens, de taal van Draksler en betekent “tuin”, hier de plek waar muzikale ideeën tot wasdom komt en tot slot hebben we het Duitse “Plastik”, Lillingers moedertaal, wat hier staat voor de structuur en de plasticiteit. Kijkend naar dit nieuwe ‘Zürich Concert’, opgenomen in het fameuze Rote Fabrik, mei vorig jaar, heeft het trio nog niets aan kracht ingeboet, integendeel. Opvallend is ook nu weer de onorthodoxe omgang met het begrip ritme, iets dat overigens ook voor ‘KONUS’ geldt en waar alle drie de leden schatplichtig aan zijn, dit trio staat dan ook ver af van het traditionele pianotrio. Hectisch, springerig, ietwat chaotisch zijn termen die hier voldoen en die op alle stukken te plakken zijn, al ontbreekt de structuur, de ‘Plastik’ nooit. Het is die schijnbare tegenstelling die dit album zo bijzonder maakt.

Bekijk hier een video over ‘KONUS’: