Plus Etage, Baarle-Nassau – 25 februari 2022
Twee blazers, als duo, hoor je zelden. Vandaar dat klarinettist Tom Jackson en saxofonist Colin Webster nog nooit samen op het podium stonden of samen een album opnamen, ook al kennen ze elkaar al jaren en wonen ze beiden in Londen. En als Dirk Serries ze niet gevraagd had voor het bij zijn A New Wave of Jazz verschenen ‘The Other Lies’, was het er wellicht wel nooit van gekomen. Gisterenavond waren de twee ook live te horen in de PlusEtage. Verder hier aandacht voor bij het bij Websters Raw Tonk verschenen ‘Scaffolding’, waarop we Webster horen in gezelschap van de bassist Otto Willberg en de drummer Andrew Lisle.
Wellicht komt het duo Jackson – Webster wel het mooist tot zijn recht in de fragiele, ingetogen passages, direct al in het eerste stuk op de CD en op menig moment tijdens het boeiende treffen in Baarle-Nassau. Boeiend hoe de klanken in elkaar haken, elkaar kruisend in het hoog. Soms hoor je niet eens of het nu de klarinet is of de altsax. Bijzondere klanken, vaak het gevolg van het op vrij onorthodoxe wijze inzetten van de instrumenten. Met name Webster werkt veel met zijn kleppen, blaast over het riet, lispelt, gromt en sputtert naar hartenlust. Op andere momenten en het tweede stuk voor de pauze tijdens het concert is er een mooi voorbeeld van, overheerst de speelse creativiteit, gaan de twee met elkaar het duel aan in het hoogste register. Al kwetterend en schreeuwend zoeken de heren de grenzen op van hun instrument. Mooi is ook het begin van het laatste stuk in Baarle-Nassau waarin de twee middels circulaire ademhaling een krachtige drone neerzetten, de klanken haken hier volledig in elkaar.
Het album is niet minder bijzonder, neem de verrichtingen in het tweede stuk, waarin we Webster op baritonsax horen (die had hij gisterenavond niet meegenomen). Stugge klanken produceert hij hier, antwoord gevend op Jacksons springende noten. In het derde stuk vallen de slierten noten op die Jackson produceert, krachtig begeleid door de ritmische stoten van Webster op zijn baritonsax en verderop vindt een boeiend treffen plaats tussen klarinet en altsax.
Tekenend voor ‘Scaffolding’ is de overstuurde basgitaar van Willberg. Als een draaiende motor horen we hem in ‘SUS’, terwijl Lisle zware, maar lome slagen uitdeelt en Webster zich een weg zoekt op zijn altsax. Gaandeweg neemt de hectiek toe, verdichten de noten zich, Willberg en Lisle laten Webster steeds minder ruimte, al weet hij er met zijn altsax toch iedere keer weer tussendoor te piepen. In ‘SUP’ is het al niet veel anders. Lisle en Willberg creëren hier een verdicht ritmisch patroon waar Webster prima raad mee weet. Prachtig is ook die solo van Willberg verderop. Tot slot klinkt het heerlijk ongestructureerde ‘AE’, Webster verrast met springerige patronen, terwijl Lisle en Willberg er nog een laatste keer stevig in gaan.
Beide albums zijn te beluisteren en te koop via Bandcamp:
