Het duurde drie jaar voordat het Australische, momenteel in Berlijn bivakkerende Parcels met een tweede album kwam, maar met de bij Because Music verschenen dubbelaar ‘Day/Night’ lossen ze de belofte uitstekend in. Twee met aandacht geconstrueerde schijven die – en dat kan natuurlijk ook niet anders als je naar de titel kijkt – in zekere zin elkaars tegenpolen zijn. Het gemeenschappelijke is echter het hecht doortimmerde geluid, de perfecte samenhang, het gevoel dat niets aan het toeval is overgelaten.

Ze hadden dan ook honderdvijftig (!) nummers, waar ze er uiteindelijk negentien van kozen. Maar dat streven naar perfectie heeft natuurlijk ook een keerzijde. Het is allemaal zo fijn gesneden, dat je nu soms gewoon snakt naar een onvertogen noot, een rauw randje. Tevergeefs, het is er niet. Neem de klassieke wijze waarop ‘Day’ begint, met de opener ‘Light’. Het kan alleen maar zo, als een soort muzikale zonsopgang, de spanning langzaam opbouwend richting ‘Free’. De muziek gepolijst, de zang gepolijst, alles perfect in elkaar passend. En vooral op ‘Day’ valt dat op. De hoes wordt niet voor niets gesierd door het jongetje, de wereld ligt hier nog open, alles moet nog gaan gebeuren.

En toch en dat is het vakmanschap van dit kwintet, saai wordt het niet. Daarvoor weten deze heren net even iets te goed waar ze mee bezig zijn. Aan alles voel je dat dit is wat ze wilden maken. Vind je het mooi? Heel fijn. Vind je er niets aan? Ook goed, koop dat gerust een ander album. En die houding dwingt respect af, die houding van consequent een weg kiezen en die met zoveel overtuigingskracht begaan.

En er staan ronduit juweeltjes op. Dat berustende ‘Theworstthing’, op ‘Day’ voorop, doortrokken van melancholie, of ‘NowIcaresomemore’, dat wat opgewekter, ritmische klinkt. Minder gecharmeerd ben ik dan weer van ‘Inthecity (Interlude)’ dat tussen deze twee stukken inzit en dat klinkt als een soort van slechte kopie van een romantisch klassieke compositie. Aan de andere kant, je moet het maar durven. En dan is er dat heerlijk ontspannen instrumentale ‘Daywalk’, een genot. De sfeer is op ‘Night’ wat minder vrolijk, wat introverter. Bijvoorbeeld mooit tot uiting komend in het begin van ‘Icallthishome’. Ook mooi, ‘The Fear’ en dan zowel vanwege de samenzang als het gebruik van elektronica dat juist aan die zang een heel apart effect toevoegt, of het fragiele en tegelijkertijd luisterrijke ‘Nightwalk’.

Het album is te beluisteren via Bandcamp en is daar ook te koop: