Samengebalde energie met een boodschap, zo kunnen we het derde album van de Amerikaanse rockgroep Mild High Club wel noemen. Het bij Stones Throw Records verschenen ‘Going Going Gone’ mag dan slechts een half uur duren, aan intensiteit ontbreekt het geenszins bij de groep rond voorman Alex Brettin. Psychedlische pop, vermengd met een grote diversiteit aan andere stijlen, wordt hier doeltreffend ingezet om het dystopische Amerika van nu neer te zetten.

Middels twaalf bedrieglijk goed in het gehoor liggende stukken geeft Brettin ongezouten zijn kritiek op zijn vaderland weer. Bedrieglijk goed in het gehoor liggend, want als je goed luistert valt op dat dit bijzonder complexe muziek is, waarin de patronen zelden langer dan een halve minuut klinken. In één stuk kunnen dan ook zo maar invloeden klinken uit funk, jazz, hedendaagse elektronica, Zuid Amerikaanse folk, psychedelische rock en wat we zo nog meer aan muzikale stijlen kunnen definiëren. Zo heeft ‘At the Treash Heap’, om slechts ”eén voorbeeld te noemen, zowel kenmerken van een ballad, als van een hoekig funknummer, horen we hier invloeden van jazz, maar ook van dance en refereert de stijl van zingen aan de soul.

Dat de band regelmatig verkeert in het bijzijn van King Gizzard & the Lizard Wizard en nogal eens optreedt als voorprogramma in hun shows behoeft dan ook niet te verbazen. Sterker nog, eerder maakten ze samen ‘Sketches of Brunswick East’. Nu Kwam King Gizzard & the Lizard Wizard hier onlangs al voorbij, wat vergelijken wat gemakkelijker maakt en ondanks dat er ook zeker verschillen zijn, hebben ze één ding zeker gemeen: de bijzonder eclectische aanpak. Beiden bedienen met andere woorden een publiek dat geen behoefte heeft aan stijlvastheid en voorspelbaarheid, maar dat daarentegen graag wordt verrast en uitgedaagd. Het opvallende ‘Going Going Gone’ is voor deze doelgroep dan ook zonder meer een aanrader.