Ook Florian Wittenburg brengt regelmatig nieuw werk uit op het onvolprezen Edition Wandelweiser. Begin vorig jaar besteedde ik aandacht aan ‘Beyond the Traceries’ en nu ligt er ‘Kranenburg Tree’. Kranenburg ligt net over de grens, bij Nijmegen. De foto van een boom, vlakbij het treinstation, inspireerde Wittenburg tot dit stuk, een goede componist heeft niet veel nodig. Vier delen heeft deze compositie voor elektronica, gemaakt met het softwareprogramma Metasynth.

Wittenburg wilde de vier delen, ze duren elk iets meer dan zes minuten, van elkaar scheiden door drie tussenstukken: “Composing the intermezzi for these metasynth main pieces was a real struggle for me as a composer: nothing pleased me, nothing fitted, nothing convinced me.” Een worsteling die uiteindelijk leidde tot de meest simpele oplossing denkbaar: “then eventually the idea came to me to try it simply with silence.” En natuurlijk is stilte nooit echt stilte, want in zo’n intermezzo, alle drie duren ze een minuut, hoor je nog steeds van alles.

En dan die vier delen, nooit geweten dat een boom zo klonk. In het eerste deel horen we een lange drone, die wat verderop de vorm van een puls aanneemt en uiteindelijk uitmondt in een prachtig klanklandschap. Dit is meer dan één boom. De intensiteit neemt toe in het tweede deel, de muziek heeft hier zelfs soms iets beklemmends. En Wittenburg zag het goed, die stiltes werken prima als onderbreking van deze compacte geluidsmomenten. Overigens valt daarbij op hoe lang een minuut eigenlijk duurt als je zit te wachten op wat komen gaat. Het derde deel bijvoorbeeld, een statische drone, die verderop uit elkaar lijkt te vallen, de klanken worden steeds ijler en vluchtiger. Een deel ook waarin in de tweede helft weer wat meer kleur en spanning komt. Meer dan de andere drie delen heb je bij het vierde deel het gevoel dat de muziek voortkomt uit de stilte en ook verder is dit het meest contemplatieve deel van dit ‘Kranenburg Tree’. En net zoals het voortkomt uit de stilte lost het erin op.