Meer dan Europese componisten hebben Amerikaanse de populaire cultuur in hun composities verweven. Het is ook iets dat mij gisteren opviel bij de muziek op de twee Cd’s die pianiste Christina Petrowska Quilico onlangs uitbracht. Jan Järvlepp zou dan ook nooit een Europese componist kunnen zijn, zo perfect als de combinatie is van gecomponeerde muziek en populaire muziek. De tot dus ver voor mij onbekende componist bracht de afgelopen anderhalf jaar drie Cd’s uit bij Navona Records. Twee met kamermuziek, ‘Fligths of Fancy’ en ‘High Voltage’ en één met werken voor orkest, ‘Concerto 2000’.

Direct in ‘Pierrot Solaire’, voor het ongewone kwintet van fluit, viool, contrabas, percussie en piano, te vinden op ‘Flights of Fancy’, wordt die combinatie van klassiek en vroege jazz in een wervelend tempo aan ons geserveerd. Muziek die uitstekend in het gehoor ligt, bij Järvlepp is geen onverwacht noot te bekennen. Maar saai is het geenszins, deze man weet wat hij doet. Het ‘Saxophone Quartet’ heeft diezelfde drive, met name door de rol van de baritonsax, zorgend voor het strakke ritme. Bijzonder zijn ook zeker het veel meer ingetogen tweede trio voor de aparte bezetting van piccolo, altviool en cello en het al even contemplatieve ‘Overture’ voor een blazerskwintet, bestaande uit fluit, hobo, klarinet, hoorn en fagot.

Op ‘High Voltage’ vinden we twee stukken voor kwartetbezetting, Järvlepp’s eerste strijkkwartet, maar veel aparter, het kwartet voor fagot en twee stukken voor kwintet en ook hier gaat het om strijkers en blazers. Het album vangt aan met ‘Quintet 2003’ voor strijkers. In het zeer dynamische en ritmische eerst en derde deel, horen we duidelijk de invloed van folk terug. Deze kregen niet voor niets de titel ‘Fancy Fiddling’ en ‘More Fancy Fiddling’. Het middendeel ‘Confession’ is veel klassieker van klank en samen vormt het een prachtige eenheid. ‘Woodwind Quintet’ bevat eveneens twee zeer expressieve delen, ‘Rollercoaster’ heet het openingsdeel en dat had Järvlepp niet beter kunnen kiezen en ook hier is het tweede deel weer veel meer ingetogen, al vinden we ook hier een duidelijke puls. En dan is er dat fagot kwartet, prachtig zoals Järvlepp hier de klanken van de drie fagotten en één contrafagot met elkaar verweeft tot één dynamisch stuk. Het eerste strijkkwartet kent eenzelfde benadering als de drie voorgaande stukken en ook hier valt op hoe goed deze componist diverse muzikale sferen met elkaar weet te verbinden.

‘Concerto 2000’ vangt aan met het gelijknamige stuk, een fluitconcert, geschreven voor fluitist Pascale Margely die het hier ook uitvoert. En ook in dit stuk speelt folk een grote rol, in dit geval de muziek van de Hispanic bevolking. Na het dansbare eerste deel vallen vooral het zeer ingetogen tweede en derde deel op, met een prachtige rol voor Margely. Afsluiten doet Järvlepp wederom met een duidelijk aan een volksdans verwant thema. ‘Pierrot Solaire’ staat ook op dit album, maar nu in een bijna carnavaleske orkestversie. Ook de overige stukken, op één na, passen helemaal in de muzikale wereld van deze componist zoals we dat tot nu toe zagen. De uitzondering is het contemplatieve ‘In Memoriam’ dat Järvlepp schreef tijdens het stervensproces van zijn broer. Het vormt een welkome afwisseling op dit bruisende album.

De albums zijn te beluisteren via Spotify: