De levenspartner van Satoki Fujii, van wie we hier gisteren twee solo albums bespraken, is de trompettist Natsuki Tamura. Begin vorig jaar maakten ze samen het duo album ‘Keshin’ en op de valreep van 2021 verscheen ‘Mosaic’ van het trio This Is It!, dat ze vormen met de percussionist Takashi Itani. Verder aandacht voor het vorig jaar zomer verscheen solo album van Tamura: ‘Koki Solo’. Alle albums verschenen bij Libra Records.
Net als de twee albums die hier gisteren aan bod kwamen, is ook ‘Keshin’ thuis opgenomen. Als je partners bent gaat dat natuurlijk ook wat gemakkelijker. Tegelijkertijd, zo schrijven ze zelf in het persbericht, leverde dit ook weer nieuwe uitdagingen op. Gewend als ze zijn om voor publiek te spelen, vroeg het ontbreken van feedback om een andere vorm van concentratie, iets waar de musici onder u, die dit lezen ongetwijfeld mee kunnen instemmen. Maar het heeft zeker ook voordelen, Tamura: “Sometimes we care too much how they react and loose our true voices. If we play our deepest selves, then we also can reach audience deeply. I have discovered so many things that I might never have noticed if this pandemic didn’t happen.” Ofwel “ieder nadeel heb zijn voordeel” (een uitspraak die overigens van Willem van Hanegem blijkt te zijn en niet van Johan Cruijff). Terug naar het album en die toch bijzondere en niet echt voor de hand liggende combinatie van trompet en piano. Maar wel één die bijzonder goed blijkt te werken. Bijvoorbeeld in die fraaie, ietwat gemankeerde melodie in ‘Busy Day’, waarin de twee deels vrij nauw met elkaar optrekken, maar ons ook op bijzonder boeiende solo’s trakteren. In het veel meer ingetogen ‘Dronten’ horen we Tamura de eerste minuten in een weloverwogen solo, waarna Fujii zich er, aanvankelijk met spaarzame noten, in mengt. Verderop neemt ze het stokje qua soleren over voor een prachtig contemplatief moment. Het experiment waar Tamura hierboven over sprak komt mooi tot uiting in de partij zoals hij die blaast in ‘Dreamer’, bijzondere klanken ontlokt hij hier aan zijn instrument. Vermeldenswaard is verder het bijzonder ingetogen ‘Drop’, typisch een stuk dat tijdens de lockdown is ontstaan.
Voor This Is It! werd het duo uitgebreid met Itani en dat had voor de opnames van ‘Mosaic’ nog wel wat voeten in de aarde. Live optredens waren in juni 2021 nog niet mogelijk en de afstand Kobe, waar het duo Fujii / Tamura woont en Tokyo, Itani’s woonplaats, is zo’n 650 kilometer. En dus werd besloten om samen te spelen via internet. In de praktijk is dat echter nergens aan te horen. Slagwerk en piano vallen opvallend goed samen in ‘Habana’s Dream’, terwijl Tamura zijn weg er tussendoor zoekt. ‘Dieser Zug’ begint met een bijzonder veelzijdige solo van Itani, waarin hij middels een breed scala aan percussie een ware klanksculptuur neerzet en bevat verderop een aantrekkelijke solo van Tamura. ‘Kumazemi’, het hart van de Cd, springt eruit vanwege zijn experimentele karakter, het wederom zeer aantrekkelijke slagwerk van Itani en het staccato ritme verderop. Een staccato ritme, maar dan wat trager, treffen we ook aan in het sterk ontregelende ‘Sleepless’. Drumsolo’s bleven tot nu toe uit, iets waar het laatste suk van dit bijzonder boeiende album, ’76 RH’ verandering in brengt.
‘Koki Solo’ ontstond eveneens thuis, een album waarop Tamura zich niet bepekt tot zijn trompet. Al sinds jaar en dag speelt hij ook piano en drums, al is dat niet op hetzelfde niveau als waarop hij zich met zijn trompet bevindt, maar zo zegt hij zelf: “After more than 50 years playing as a professional musician, I thought that I could express my own music without technique.” Met nog één probleem, in huize Tamura is geen drumstel te bekennen en dus bood een wok uitkomst. Maar eerst horen we de trompet knetteren in ‘Sekirei’, als luisteraar ben je direct bij de les. En wat u allemaal met een wok kunt doen? Beluister ‘Karugamo’, het drumstel wordt totaal niet gemist. In tegendeel, dit krijg je met een drumstel niet voor elkaar. En met zang krijgt het iets van een boeddhistisch ritueel. In ‘Bora’ horen we hem op de piano. En ja die beheerst hij minder goed dan zijn trompet, dat leert ons het prachtige ‘Kawau’, dat net zo ingetogen klinkt, maar waarin Tamura wel veel meer voor elkaar krijgt. Hetzelfde geldt voor ‘Sagi’ waarin Tamura de grenzen van zijn instrument nog wat verder oprekt. Maar juist de toevoeging van wok, piano en stem maakt dit tot een zeer boeiend en veelzijdig album.
De albums zijn te beluisteren via Bandcamp en daar ook te koop:
