Ofschoon de muziek van de Mexicaanse componist José Luis Hurtado over de gehele wereld, door allerlei beroemde ensembles wordt uitgevoerd en hij inmiddels ook de nodige prijzen in de wacht heeft gesleept, was zijn muziek mij tot nu toe onbekend. Het bij Kairos verschenen ‘Parametrical Counterpoint’ vormt met vijf stukken dan ook een welkome introductie. Twee stukken, voor solo piano, worden uitgevoerd door Hurtado zelf, de overige door het Talea Ensemble, onder leiding van de componist. Bijzonder is verder dat het titelstuk, het uit 2015 stammende ‘Parametrical Counterpoint’ er in maar liefst vier versies opstaat!

Maar laten we beginnen met die twee solostukken, ‘The Caged, the immured’ en ‘La Stelle’, ze openen en beëindigen het album. Het eerste stuk schreef Hurtado voor de herdenking van het feit dat vijftig jaar geleden honderden studenten van de Naional Autonomous University of Mexico (UNAM) bruut werden afgeslacht tijdens een vreedzame betoging. Hurtado wisselt hier rauwe, harde en disruptieve noten af met korte, contemplatieve momenten, zo een ongemeen krachtig geheel bouwend dat recht doet aan deze tragedie. ‘La Stelle’, voor piano en elektronica is een stuk ingetogener van aard en moet het vooral hebben van de interactie tussen de elektronica en de piano. En die is prima gelukt want regelmatig is maar nauwelijks te onderscheiden wat we precies horen.

Dat ‘Parametrical Counterpoint’ er in vier versies opstaat, heeft alles te maken met de vrijheid die Hurtado zijn uitvoerders biedt. Een gegeven is dat het stuk wordt gespeeld door twee instrumentengroepen, ieder met een eigen dirigent. Verder bestaat het stuk uit zeven delen, maar ligt de volgorde waarin die delen worden gespeeld niet vast, dat bepalen de dirigenten. Vanzelfsprekend leidt dit tot een eindeloos aantal combinaties. Eerlijk gezegd levert dit een aardige kakofonie op, ik waan me soms eerder in een werkplaats dan in een concertzaal. Ook in de twee resterende stukken, het uit 2013 stammende ‘Retour’ en het in 2015 gecomponeerde ‘Incandenscent’ vinden we onverwachte elementen. De uitvoerders mogen tot op zekere hoogte zelf de instrumenten uitkiezen en er is ruimte voor improvisaties. Het heeft allemaal een vrij simpele verklaring die Hurtado zelf als volgt verwoordt: “Personally, I needed my own music to constantly surprise me, to be unknown even for me from time to time”.

Het album is te beluisteren via Spotify: