Na twee recensies waarin we gitarist Dirk Serries de confrontatie hoorde aangaan met de saxofonist Alan Wilkinson, respectievelijk Colin Webster, horen we hem nu in combinatie met contra bassist en landgenoot Peter Jacquemyn. De opnames werden gemaakt in de jazzclub van het Vlaamse Lokeren en onlangs onder de titel ‘Live at Lokerse Jazzclub’ uitgebracht door Websters label Raw Tonk. Louter snaren dus op dit boeiende treffen tussen twee meesters op hun instrument.
Wie daarbij nu precies een bepaalde klank produceert is lang niet altijd goed uit te maken, het is juist het feilloze samenspel dat dit tot een aantrekkelijk album maakt. Met soms fluisterzacht spel, een enkele snaar die wordt bewogen, met een strijkstok, met de vingers, of anderszins. Een ware geluidssculptuur, waarbij het de beide musici duidelijk gaat om het vinden van klanken. Dat levert mooie momenten op en genoeg associaties. Zo heeft een moment net voor de tiende minuut voor mij veel weg van het geluid dat een zwerm insekten maakt. En verderop horen we Jacquemyn, in een passage die veel heeft van folk, ijverig meezingend.
Bijzonder zijn ook de momenten waarin de twee voor een vrij ritmische aanpak kiezen, momenten waarop de muziek duidelijk stroomt, een prachtig moment zit net iets over de helft van de een bijna een uur durende set. En er zijn momenten waarop het er ruiger aan toe gaat, waarbij de instrumenten het zwaar te verduren krijgen en de twee alles uit de kast trekken om het beoogde effect te bereiken, maar dat zijn er niet zo veel. Het zwaartepunt in deze set ligt duidelijk bij de meer ingetogen strijkersklanken. Na ongeveer achtenveertig minuten volgt nog een toegift, vreemd genoeg niet aangeduid als apart stuk, ook hier overheerst ingetogen spel, met een prachtige samensmelting van klanken tot gevolg.
De Cd is te beluisteren en te koop via Bandcamp:
