Klarinettiste Katie Porter en componist en percussionist Devin Maxwell maken inmiddels zo’n twintig jaar samen muziek, naast dat ze hun leven met elkaar delen. Sinds enige jaren doen ze dat onder de naam Red Desert Ensemble. Het duo koos er bewust voor om zich te vestigen in Winship, Utah, niet bepaald een culturele hotspot en kiest er ieder jaar voor om componisten uit te nodigen om voor hun, in nauwe samenwerking, een compositie te schrijven. Voor de stukken op dit bij Infrequent Seams verschenen ‘Chorochronos’, gaan we echter wat verder terug in de tijd. De bijdrages van André Cornier en Michael Pisaro stammen uit 2002, die van Lucie Vitková uit 2016. Verder horen we een stuk van Maxwell zelf.

Porter en Maxwell geloven in nauwe samenwerking en langdurende relaties waarbij componist en uitvoerder elkaar echt leren kennen. Zo stamt de eerste kennismaking met Cornier uit 2000, toen Porter en Maxwell nog studeerden aan CalArts. Twee jaar later schreef hij voor hen ‘Sommeil’ voor klarinet en percussie. Een zeer ingetogen stuk, waarin vooral aan het begin en het einde de hoge noten van de klarinet opvallen, een klank die vergezeld gaat van bescheiden slagwerk. Opvallend is verder dat het begin en het einde vrij melodieus zijn vormgegeven, maar dat het middendeel bestaat uit een soort van klankspel, waarin geluid en stilte elkaar perfect aanvullen en waarbij die laatste steeds meer gaat overheersen. Vitková kiest voor een meer ritmische structuur en slaagt er met ‘Choral No.13’ in om de klank van de (bas)klarinet en de vibrafoon op prachtige wijze te laten samenvallen. De sterk repetitieve patronen van de vibrafoon en de langgerekte klankwolken van de klarinet vormen samen een bijzonder boeiend klanklandschap.

Pisaro is geen onbekende op deze blog en ook dit ‘Turning’, inmiddels al weer bijna twintig jaar oud, sluit uitstekend aan bij de man zijn stijl. En dus gebeurt er ook in dit stuk weer bijzonder weinig, Pisaro is tenslotte niet voor niets één van de leden van het Wandelweiser Collectief. Wat we horen is vooral ademhaling in een bijzonder rustig en geconcentreerd tempo. Dat doet Porter door een basklarinet, want heel soms breekt er iets van klank door. Dit album beluister je het beste middels een hoofdtelefoon en dat geldt met name voor dit stuk. Maxwell zelf wijkt voor zijn eigen stuk, ‘Bonneville Park 3’ af van de standaard bezetting van dit duo door te kiezen voor elektronica, in plaats van voor slagwerk. Maar qua stijl past dit stuk verder volledig in de setting van dit album. Klarinet en elektronica worden hier compleet in elkaar vervlecht en vormen samen één krachtige drone, met veel kleur en nuances.

Het stuk van Maxwell is te beluisteren via Bandcamp. Het album is daar ook te koop.