„When a group of musicians asked me, a choreographer, to write them music, I knew that by accepting their proposal we were all agreeing to change up our conceptions of our respective disciplines. We were ready to broaden our ways of thinking and to dare to do something that none of us was comfortable with”. Dit zijn de woorden van Lotus Eddé Khouri, stilstaand bij haar stuk ‘Seven Lines’ dat zij in 2019 schreef voor het Gamut Festival, georganiseerd door het Zwitserse Gamut Kollektiv en dat onlangs op Cd werd uitgebracht, opgenomen door Eric La Casa. De groep noemt het zelf een “performative concert, referring to the process of producing sound connected to the physical presence”. Alleen krijgen we hier natuurlijk louter het geluid, aangezien het collectief er voor koos het stuk op Cd en niet op Dvd uit te brengen.
Dat heeft overigens als voordeel dat je je als luisteraar nu optimaal op de muziek kunt concentreren. En dat gaat bij deze compositie een stuk gemakkelijker met een hoofdtelefoon. De zeven musici van het Gamut Kollektiv hebben ieder een eigen rol en die rijkt duidelijk verder dan muziek maken. Zo horen we pianist Philpp Eden al snel met een duidelijke, tegen een melodie aanleunende partij, terwijl op de achtergrond andere musici klinken, maar dan met wat het beste te omschrijven valt als omgevingsgeluid. Paul Amereller piept er tussen met zijn slagwerk en dan ineens zijn daar Tobias Pfinster en Tapiwa Svosve, beiden op saxofoon, opvallend lange, vibrerende lijnen blazend. Verderop verworden die tot langzaam voorbij vliedende klankwolken, regelmatig doorsneden door een alarmerend patroon van trompettist Silvan Schmid.
En zo verandert dit stuk continu van karakter en we mogen dan de bewegingen niet zien, we horen die wel terug in de muziek. In de manier waarin Khouri de musici samenbrengt en de wijze waarop zij de klanken combineert tot één boeiend en stromend geheel. En dat gebeurt nooit op een vanzelfsprekende wijze, dat blijkt denk ik wel uit het bovenstaande. De klankcombinaties zijn daarvoor te verrassend en te ongewoon. Opvallend daarbij is de afwisseling tussen stromende, duidelijk gestructureerde fases en de meer spontane uitbarstingen die ons vaak meer doen denken aan geïmproviseerde muziek en dan met name die waarvoor Eddie Prévost een lans breekt in zijn ‘Uncommom music for the common man’, dat hier laatst nog aan bod kwam, dan aan gecomponeerde muziek. Het is dan ook duidelijk een stuk dat in gezamenlijkheid, tussen choreorgraaf en componist Khouri en dit bijzondere ensemble, tot stand kwam. Voor een ieder die houdt van avontuurlijke nieuwe muziek en graag de begaande paden verlaat.
Krijg hier een impressie van het stuk in uitvoering:
Het album is te beluisteren via Bandcamp en daar ook te koop: