‘Tied To The Moon’ is het tweede volledige album van de Schotse Rachel Sermanni, die onlangs nog een gastbijdrage leverde aan Peter Katz’ ‘We Are The Reckoning’. Het is een intens en bewogen werkstuk geworden, dit album. De nummers, allemaal eigen composities, zijn welluidend, harmonieus en ingenieus georkestreerd, maar hebben tevens een weemoedige, soms wat sombere ondertoon. De pianopartij in ‘Wine sweet wine’ en de cellopartij in ‘Ferryman’ zijn daar mooie voorbeelden van.

In maart 2014 kreeg Sermanni, van meervoudig Juno Award winnaar Old Man Luedecke, de uitnodiging om een aantal dagen naar Novia Scottia te komen om daar in alle rust aan nieuw materiaal te werken. Sermanni nam de uitnodiging aan en schreef de eerste nummers van wat het album ‘Tied To The Moon’ zou worden. Eén van de nummers werd de single ‘Tractor’.

Bekijk hier de video van ‘Tractor’:

Sermanni formeerde vervolgens een band met Jennifer Austin op piano en orgel, Gordon Skene op bas en cello en Louis Linklater op drums. Daarnaast zingt Austin de achtergrondvocalen in. Het album werd vervolgens opgenomen in Schotland, in het huis van producer Colin Macleod.

‘Old ladies lament’ is zo ongeveer net zo breekbaar als de oude dame waar het liedje over gaat. Het gevoelige gitaarspel, de intense stem van Sermanni en de muziek die wel wat wegheeft van een speeldoosje – het is precies wat dit nummer nodig heeft.
In ‘I’ve got a girl’ brengt Sermanni de rock naar binnen met fel versterkte uithalen op haar gitaar, terwijl haar stem op heldere wijze het verhaal vertelt. Het geeft een aparte spanning aan dit nummer. Dit terwijl ‘Don’t fade’ weer zeer verstild klink. Bijzonder in dit nummer is de afwisseling van gitaar (Sermanni) en piano (Jennifer Austin) die samen de meeslepend, gevoelige melodie ten gehore brengen, soepel en harmonieus in elkaar overlopend.

Een hoogtepunt is ‘Ferryman’. Een zeer Schots aandoend nummer met duidelijke folkinvloeden. En luister dan vooral naar de gevoelige cellopartij van Skene, die het nummer een melancholieke, doorleefde toon verleent. Sermanni doet hier, zowel qua stijl als qua zang wel wat aan Agnes Obel denken in ‘Riverside’.  En dan te bedenken dat Sermanni pas 23 is. Je zou het niet zeggen na beluisteren van dit doorleefde, ietwat donkere nummer dat zo mooi besluit met de woorden:
“I asked the old man about crossing the river.”