Vorig jaar viel Nobuka, het alias van Michel van Collenburg mij op met ‘You Looked Like an Angel, She Said’, waarin de musicus stil stond bij het overlijden van zijn moeder. Geen vrolijk album natuurlijk, al is dat een genre dat Van Collenburg sowieso niet ligt. Dat blijkt ook uit ‘Gesamt’, zijn laatste wapenfeit dat qua sfeer voortborduurt op dat ‘You Looked Like an Angel, She Said’. ‘Four works for cello written in isolation’ staat erbij, iets dat ons enigszins op het verkeerde been zet, want een cello horen we hier niet.

Wel een gitaar die wordt bespeeld middels een strijkstok, aangevuld met wat samples en andere elektronische middelen. Allemaal prima, zo lang de muziek er maar toe doet. En die is inderdaad weer typisch Nobuka: stemmig, enigszins duister en beklemmend, maar met een grote zeggingskracht. Iets dat ik ook al opmerkte aan de hand van die twee Kerstsingles die hij tot nu toe uitbracht. De cello spreekt Van Collenburg dan ook vooral aan vanwege die wat duistere, melancholieke klank die natuurlijk prachtig past bij de maanden die we achter de rug hebben en die door de lockdown nog net even wat grauwer waren dan ze normaal al zijn.

Donkere wolken dus in het eerste deel van ‘Gesamt’, zo nu en dan doorbroken door een paar zonnestralen, waarna Nobuka in het tweede deel overschakelt naar meer experimentele klanken, waarin we duidelijk de strijkstok op de snaren horen, het klinkt allemaal redelijk getergd. In deel 3 neemt het geluid weer de vorm aan van een drone, maar dan in een minder duistere, maar heftiger vorm dan in ‘Gesamt 1’. ‘Gesamt ‘4’ het langste stuk, combineert de beide klankwerelden. We horen de strijkstok duidelijk bewegen over de snaren, maar door het repetitieve spel krijgt dit stuk ook zeker iets van een bedwelmende drone.

Overigens komen ‘Gesamt’ en ‘You Looked Like an Angel, She Said’ binnenkort samen uit op cassette, houd de Bandcamp pagina dus in de gaten.

Het album is te beluisteren en te koop via Bandcamp: