De Amerikaanse componist Michael Winter begon zijn muzikale carrière als gitarist. Naar eigen zeggen was het podiumangst dat hem bracht tot componeren. Dat is al weer even geleden en inmiddels heeft hij een aardig oeuvre opgebouwd waarin wiskunde en de computer een bijzondere rol spelen. ‘Single Track’, dat het Mexicaanse Liminar opnam en dat werd uitgebracht door Another Timbre vormt daar een goed voorbeeld van.

Op New Musica zegt Winter het volgende over zijn manier van werken: “My work often explores simple processes where dynamic systems, situations, and settings are defined through minimal graphic- and text-based scores that can be realized in a variety of ways. To me, everything we experience is computable. Given this digital philosophy, I acknowledge even my most open works as algorithmic; and, while not always apparent on the surface of any given piece, the considerations of computability and epistemology are integral to my practice.”

‘Single Track wordt geheel door akoestische instrumenten uitgevoerd, een septet, en toch hoor je aan alles dat dit op een zeer gestructureerde wijze is gecomponeerd, als een zevendelige canon. Winter zegt zelf over het ontstaan van het stuk: “My original idea was to write a piece that enumerated all ways of articulating a 6-note chord with 7 instruments bound by two morphological constraints: 1) that there was minimal timbral change over time (a permutation where only two elements swapped from moment to moment) and 2) that the voices were cyclic shifts of each other (a fancy way of saying a canon)”. De praktijk bleek echter toch nog tamelijk weerbarstig en het kostte Winter het nodige denken en uitzoeken voor het stuk ontstond dat op dit album klinkt. Het werk begint vrij heftig en zeer ritmisch, met repetitieve bewegingen van de altviool, de cello en de contrabas, verder aanwezig een blokfluit, een baritonsax, een basklarinet en een basfluit. Heel langzaam neemt de dynamiek gedurende het stuk steeds verder af tot het eindigt met een duistere drone. Door de vorm die Winter koos is dit echter een bijzonder hallucinerend stuk en de keuze die Winter maakte voor het vrij donkere klanktimbre draagt daar zeker aan bij.

Liminar is inmiddels geen onbekende meer voor Winter, ze kennen elkaar reeds sinds 2008 en sindsdien hebben ze verschillende projecten samen gedaan, je hoort het terug in dit stuk waar het ensemble duidelijk affiniteit mee heeft.

Een deel van het stuk is te beluisteren via Bandcamp. Het album is daar ook te koop of rechtstreeks bij Another Timbre: