De Amerikaanse componiste Catherine Lamb behoort zonder meer tot de meest productieve componisten van haar generatie. Vorig jaar besteedden we hier aandacht aan het ‘Viola Torros Project’ en ‘Point/Wave’ en nu liggen er al weer drie nieuwe uitgaves. altviolist Johnny Chang nam samen met Xavier Lopez op synthesizer ‘Prisma Interius VII’ op voor haar eigen Sacred Realism, terwijl het Harmonic Space Orchestra zich boog over ‘Prisma Interius VIII’; de fluitiste Rebecca Lane en bassist Jon Heilbron voerden ‘Muto Infinitas’ uit voor Another Timbre en bij All That Dust verscheen een download van ‘Wave/Forming (Astrum)’ door Bryan Eubanks en Xavier Lopez, beiden te horen op synthesizer.
Het werk van Lamb is zeer specifiek en direct herkenbaar. Ze zei er zelf over tegen Nick Cane in een artikel in The Wire, nr. 367: “I follow the philosophy that the most intense sound is not the most intensive… I don’t agree with those who believe that sounds need to be pushed in order to be physical, or that they need to be loud in order to hear difference or summation tones. Particularly when working with particular tonal colourations and shadings, the more the tones are played in a plain and relaxed manner with room to blossom, the more expressive and generative they might become.” De serie ‘Prisma Imperius’ waar Lamb in 2015 mee begon en die tot de dag van vandaag doorloopt, vormt een goede introductie tot Lambs wijze van componeren en dat werken met “the interaction of tone, summations of shapes and shadows”.
Bijzonder lang uitgerekte klanken, met zeer kleine nuances in kleur en timbre, als nevels trekken ze voorbij. Muziek waar totaal niets in gebeurt, geen verhaal wordt vertelt, maar die desondanks indruk maakt. En dan met name door de wijze waarop Lamb op zeer subtiele wijze omgaat met het fenomeen klank en natuurlijk, laten we dat niet vergeten, door de wijze waarop al deze musici haar werk spelen. De grote mate van subtiliteit die Chang en Lopez ten toon spreiden in ‘Prima Interius VII’ is ongekend. Datzelfde geldt voor de combinatie Lane – Heilbron. De klank van Lanes kwarttoon basfluit en Heilbrons contrabas vallen prachtig samen tot een serie drone-achtige voorbeelden van geluidskunst. Wat mij verder in dit stuk opvalt is de gelijkenis met de polyfone Renaissancemuziek, zeker in de laatste minuten van dit bijna een uur durende stuk.
‘Wave/Forming (Astrum) kent van de vier stukken die hier aan bod komen de meeste afwisseling. Zoals de titel reeds aangeeft, komt de muziek hier telkens in golven. Steeds met een andere kleur en dynamiek, elkaar overlappend tot iedere keer een andere combinatie. Het resultaat is wellicht nog wel het meest te vergelijken met wat je ziet door een kaleidoscoop: in elkaar grijpende geometrische figuren die steeds van constructie wijzigen, een procedé dat je natuurlijk in de muziek prima bereikt met twee synthesizers. de repetitieve patronen, die zeker ook aan minimal music doen denken, hebben daarbij een bedwelmend effect.
Prisma Interius VII & VIII zijn in hun geheel te beluisteren via Bandcamp. van ‘Muto Infinitas’ en ‘Wave/Forming (Astrum)’ fragmenten. Alle drie de albums zijn hier ook te koop.
