Na ‘Rebirths’ uit 2014 en een aantal samenwerkingsprojecten met Aidan Baker in het Hypnodrone Ensemble, André Foisy, Noveller en Syndrome, kwam er in mei van dit jaar een nieuw solo album uit van Thisquietarmy, oftewel Eric Quach, met de poëtisch duistere titel ‘Anthems For Catharsis. Ditmaal uitgekomen bij het Vlaamse Consouling Records.

Het is ook hier weer volop duistere treurnis wat ons wordt voorgeschoteld met een enkel lichtpuntje her en der.

In ‘Purgation / Purification’ laaien de zuiverende vlammen hoog op, alles verzengend. Thisquietarmy laat hier een spervuur van ritmische klanken los op de luisteraar in een moordend tempo. Totdat een zwaar versterkte gitaar klinkt waarvan de gespeelde melodie nog het meest lijkt op het gelui van kerkklokken. Het zijn noodzakelijke fases waar we doorheen moeten, want als de klokken wegebben, weerklinkt de zuiverheid. Het wordt helder, transparant alsof de zon voorzichtig doorbreekt na een gigantische onweersbui.

‘From Darkness Redux’ is nog zwaarder op de hand. Een duister, de titel zegt het al, klinkende drone wordt hier vergezeld door pijnlijk dreunend slagwerk. Eerst nog willekeurig, maar gaandeweg krijgt het een dwingend ritme, wordt het bijna dansbaar. Maar dan wel een Danse Macabre! ‘Accommodator’ hoort als soundtrack bij een film waarin een strijd op leven en dood moet worden beslecht. De dramatiek spat er in dit nummer vanaf.
En als je denkt het wel zo’n beetje gehad te hebben met misère, klinkt ‘Masquerade’. Indringende klankgolven stort Thisquietarmy hier over de luisteraar uit, je meenenend in een wild kolkende, eindeloze rivier.

‘Closure’, het slotstuk van het album, klinkt wat minder eenduidig. Vrolijk is het allerminst, maar het heeft ook weer niet die verstikkende lading die de rest van de plaat kenmerkt. Het is of Thisquietarmy wil zeggen: “het is mooi geweest, we gaan over tot de orde van de dag.”

Het gehele album is te beluisteren en te koop via Bandcamp: