Alchimia Nova, ofwel de stemkunstenares Donatella Bartolomei en de in elektronica gespecialiseerde Alessandro Conedera bracht onlangs bij  Attenuation Circuit hun titelloze debuut uit. Informatie vinden over deze twee Italianen valt niet mee, tot ik op een interview stuit in Nemesis magazine. En op Facebook lees ik dat het gaat om een: “Nuovo progetto musicale, vocale, teatrale e creativo”, wat zoveel betekent als: “Nieuw muzikaal, vocaal, theatraal en creatief project”, iets dat de lading in ieder geval goed dekt.

Want het is zeker muzikaal, ook in de zin waarin we die uitdrukking vaak gebruiken, als harmonisch en melodisch. En het heeft zeker ook iets theatraals. De elektronica, maar zeker de zang klinkt zeer expressief, raakt aan de opera en het melodramatische. In het eerder genoemde interview laat Bartolomei weten beïnvloed te zijn door Diamanda Galas en dat is zeker te horen. Het maakt dit overigens wel tot een redelijk a-typisch album voor Attenuation Circuit, dat meestal muziek uitbrengt die meer in de drone en noise hoek zit.

Het tweede stuk ‘Dallo spazio interno/esterno’ maakt duidelijk dat er ook een duidelijk duistere kant aan dit project zit. Donkere nevelslierten trekken over en de stem van Bartolomei wordt zodanig elektronisch bewerkt dat we ons in een serieuze horrorfilm wanen. Tegen Giacomo Pisano zei ze daarover in het interview: “The so-called “dark subculture” is very dear to me, having totally immersed myself in it during my adolescence. But what remains to me today is my personal experience, that is what has given me and left me (a lot!) At every level of my living and being.” Deze energie zet zich voort in het prachtig atmosferische ‘Brezza Leggera’, waarin de stem van gastvocaliste Gianni Bonetti, klinkend als instrument, prachtig samenvalt met de elektronische klanken. Het fel ritmische ‘Farara’ zorgt voor een korte onderbreking en brengt ons even in geheel andere sferen, waarna in de experimenteel theatrale stukken ‘Oltrandando’ en ‘Nebula’ en vooral ‘Filatrocca del burattino’ de draad weer wordt opgepakt. Aansluitend is er in ‘Distorsione Sacra’ weer ruimte voor de duisternis, met een inderdaad sacraal element. ‘Spazio profondo’, de titel geeft het al aan, vormt daarmee overigens een mooi contrast. Iets dat nog sterker geldt voor het wederom ritmische ‘Warning’ en ‘White Light’.

Het album is te beluisteren en te koop via Bandcamp: