‘Let’s be ready’ is een helder en openhartig album geworden waarin The Wooden Sky zijn ziel bloot legt. De muziek is over het algemeen straight, zoals rock & roll moet zijn met indie invloeden. De warme, melancholieke en wat rauwe stem van voorman en zanger Gavin Gardiner doet de rest. Waarbij het knappe aan de nummers is dat ze klinken alsof je ze reeds jaren kent.

Zoals op alle echte rock & roll platen gaan de nummers ook op dit album over het leven en hoe complex dat soms is. Het zwervend muzikantenbestaan voegt daar nog een dimensie aan toe. En natuurlijk gaat het ook bij deze band en bij Gardiner als schrijver van de liedjes in het bijzonder, over de liefde, het moeizame onderhouden en sneuvelen van relaties en alle onzekerheid die dat voor een mens met zich meebrengt. Reeds in opener en single ‘Saturday Night’ is het raak. Gardiner betoont zich een wel zeer avontuurlijk mens maar of de ander dat ook zo ziet is natuurlijk een tweede:
“I slipped in through your window hoping you wouldn’t mind
if I wanted to lay with you just for the night.
Who doesn’t love a little company even it’s a surprise?”
Gezien de reactie van de aanbedene pakt het één en ander echter anders uit:
“Still when I told you that you looked lovely you said you wanted to die.”

Bekijk hier de video van ‘Saturday Night’:

Ook in het op zomers ritme getoonzet ‘Our Hearts Were Young (It’s All The Same To Me) gaat het over de (on)mogelijkheid van de liefde:
“I laid in bed stone cold sober for the better part of last week
thinking you deserve somebody who treats you twice as good as me.
Surely there must be another who can give you what you need?
I see a million other faces as I’m walking up the street.”

Maar het meest intiem, als het gaat over de liefde, wordt Gardiner in titelsong ‘Let’s Be Ready’. Met louter gitaar en zijn getormenteerde stem zingt hij over Sarah en dat het beter voor haar is als ze haar hart volgt en kiest voor die ander:
“Lover take these arms and build us a boat…
You know half the time I think I’de rather not know
So Sarah, baby, let’s be ready because when it all comes down it’s gonna get heavy
so if Memphis (de geliefde, niet de stad) opens his arms it’s best that you go.”
Hoe sentimenteel dit nummer ook lijkt, Gardiner blijft overeind en niet in de laatste plaats vanwege zijn prachtige stem.

Op ‘Shake For Me’ bezingt Gardiner zijn verlangen naar het tegenovergestelde van zijn hectische bestaan:
“There must be a place we could live our lives in peace,
turn our backs against the world and go to live amongst the leaves.
Maybe for a while it would be you and me,
we’de forgive ourselves the sins that had caused us so much grief.”
Maar wat is de betekenis van dat rauwe gitaargeweld op de achtergrond? Ach, het feit dat Gardiner en de zijnen niet kiezen voor zo’n rustig leven zegt genoeg. Er staat tenslotte niet voor niets “Maybe for a while”. Het blijft uiteindelijk bij verlangen.

‘Kansas City’ is het onbetwiste hoogtepunt van het album. Het nummer begint met rustige, bijna ambientachtige klanken waaruit de stem van Gardiner opstijgt, begeleid door enige gitaarakkoorden. Met zijn ruwe, getergde stem zingt hij een gevoelige ballad met het mooie refrein:
“But I had to move, sometimes I wonder what I’m gonna do.
Time might prove so don’t tell me that you’re leaving
cause baby I can see it in your eyes.”
Na het eerste refrein krijgt het nummer spanning door de beat die de overige leden van de band erin brengen en als het refrein voor de tweede keer klinkt, is het intussen een heus rocknummer geworden. Gardiner zet het laatste couplet in:
“Out on the streets of San Francisco lord I barely felt alive
and if escapes at hand for the travelling man then there must be some place to hide.
The road rose up to meet us, a tangled mess of yellow lines.
Though I should’ve seen it coming I just couldn’t stop in time.
I had to move, sometimes I wonder what I’m gonna do and time migth prove to be too much.”