We vervolgen onze serie over de gitaar in de jazz met twee recensies waarin het trio centraal staat. En vandaag hebben we het dan over de gitaar in combinatie met een ritmesectie, bestaande uit bas en drums. Allereerst daarbij aandacht voor één van de belangrijkste Europese gitaristen uit de afgelopen decennia: Christy Doran. Samen met bassist Franco Fontanarrosa en drummer Lukas Mantel vormt hij Christy Doran’s Sound Fountain. Vorig jaar verscheen bij Challenge Records ‘Between the Lines’. Verder hier aandacht voor het trio van percussionist Tatsuya Nakatani, gitarist Shane Parish en bassist Zach Rowden. Astral Sprits lanceerde een cassette: ‘Live at Static Age Records’.

Het trio Sound Fountain kwam hier eerder aan bod, naar aanleiding van het verschijnen van ‘Undercurrent – Live at Theater Gütersloh’, onderdeel van de serie die het Duitse tijdschrift Jazzthing, samen met de WDR, Stadt Gütersloh en Challenge Records wijdde aan de grondleggers van de Europese jazz. En nu is er dus ‘Lift the Bar’, wat te zien is als een hommage aan saxofonist John Coltrane en dan met name zijn beginjaren. Bij de Ierse gitarist, maar al lang in Zwitserland verblijvende Doran betekent dat echter niet dat hij Coltrane covers speelt, alle composities zijn van eigen hand. Hij is veeleer iemand die in de geest van werkt, met een zeer overtuigend resultaat. Want net zo onnavolgbaar als de wendingen in het spel van Coltrane zijn, zo is dat het geval met het spel van Doran. Direct al in het titelstuk ‘Lift the Bar’ gaat hij glanzend van start, met een stijl van spelen die het midden houdt tussen jazz en rock, krachtig begeleid door Fontanarrosa op elektrische bas en Mantel. Een wijze van spelen die nog verder wordt uitgebouwd in het overkokende ‘Aftertaste’. Sommige stukken, zoals het vrij lange ‘Oneiron Street’, ‘Out of the Rats Race’ en ‘One for the Road’ zijn wat rustiger, maar echte ballades kent dit album niet, het stomende ritme blijkt een constante. Verder moet ‘Next Up’ nog worden genoemd en dat zich met name onderscheidt door de zeer ritmische en creatieve percussiesolo van Mantel, de stomende solo van Fontanarrosa en het algehele explosieve karakter.

Zo heftig en dynamisch dat het eraan toe gaat in ‘Lift the Bar’, zo ingetogen start ‘Live at Static Age Records’. Geleidelijk ontvouwt zich een ritme, waartoe Nakatami een bijzondere collectie percussie inzet, terwijl we Rowden met de strijkstok in de weer horen. Daartussen beweegt Parish zich, gebruik makend van het specifieke geluid dat het werken met nylon snaren oplevert. Verderop in het eerste deel kruipt er, met name dankzijn Rowden, een boeiende ritmische structuur in, die in het tweede deel verder wordt uitgebouwd. In het derde deel keren we weer terug naar de rust van het begin, met een bijna transcendente geluidssculptuur tot gevolg, tot verderop het tempo weer wat oploopt, culminerend in een zeer bijzondere solo van Nakatami. De wijze waarop de drie musici deze drie stukken vormgeven, die als ‘IN’ ‘TER’ ‘STICE’ een eenheid vormen, maakt duidelijk dat we te maken hebben met vrije improvisatie en dan vooral die vorm die verwantschap vertoont met hedendaagse gecomponeerde muziek.

‘Live at Static Age Records’ is te beluisteren en te koop via Bandcamp: