Voor het bij Astral Spirits verschenen ‘Apura!‘ koos de gitarist Karl A.D.  Evangelista een absolute sterbezetting. Met saxofonist Trevor Wattts, drummer Louis Moholo-Moholo en pianist Alexander Hawkins creëerde hij een onmisbaar album. De titel ‘Apura!’, wat in het Tagalog, een taal die gesproken wordt op de Filipijnen, het land waar Evangelista vandaan komt, zoveel betekent als ‘zeer dringend’ is dan ook perfect gekozen.

Vier musici, twee generaties. Watts en Moholo-Moholo behoeven voor de liefhebbers geen introductie meer, hun status is inmiddels iconisch. Voor Evangelista en Hawkins geldt dat nog iets minder, zij zijn dan ook nog een stuk jonger, maar ook hun biografieën ogen inmiddels meer dan imposant, waarbij we Hawkins ook regelmatige op onze podia waarnemen. Vooral Moholo-Moholo blijkt voor Evangelista een belangrijke inspiratiebron: “As a musician/activist who has spent the better part of his adult life toiling away in the Northern California Bay Area, the music of the Brotherhood of Breath, the Blue Notes, the Spontaneous Music Ensemble, Amalgam, etc. has offered both inspiration and a way forward. This recording is meant to both honor the past and access its spirit, channeling the legacy of the last century’s free improvisation to find a way past the injustices of the modern day.” Een duidelijke stellingname, die zeker ook zal voortkomen uit het feit dat Evangelista’s geboorteland eveneens de nodige politieke strubbelingen kent.

Een bijzonder afwisselend album waarin we twee verschillende muzikale werelden aantreffen. De eerste is die van de pure improvisatie, meestal met een zeer abstract en experimenteel karakter. Opener en titelstuk ‘Apura!’ valt daaronder, gewaagd onstuimig met een kluwen van klanken. Maar ook de twee prachtige en zeer subtiele geluidssculpturen die daarop volgen. In ‘Heto Buhay Pa’ valt daarbij vooral Watts’ spel op, klinkend als een zwerm kwetterende vogels en in ‘State of Emergency’ de interactie tussen deze vier musici, een wonderlijke wereld neerzettend. In ‘Utang Na Loob’ horen we voor het eerst die andere wereld, waarin juist structuur en ritme leidend zijn. We horen hier Evangelista voor het eerst in een langgerekte, broeierige solo, ingebed in strak spel van Hawkins en Moholo-Moholo. Dit is meer rock dan jazz, met een duidelijk Zuid Afrikaanse inslag. Een tweede voorbeeld van deze stijl op de eerste schijf is het zeer dwingend ritmische ‘I Eat Death Threats for Breakfast’.

Schijf twee begint met ‘FDT’ eveneens heerlijk onstuimig, waarna we met ‘Harana’ in iets meer gestructureerde sferen belanden, al overheerst ook hier het experiment, met name in de bijdrage van Watts. Naar het einde toe gaat het ritme echter een steeds belangrijkere rol spelen, dat typische, door de Zuid Afrikaanse traditie gevormde ritme van Moholo-Moholo. Evangelista horen we schitteren in het weerbarstige ‘Refugee’, prachtig geflankeerd door Moholo-Moholo en Hawkins’ akkoorden en ín het enerverende ‘Player Piano’.

Een aantal stukken van dit album zijn te beluisteren via Bandcamp. Het album is daar ook te koop: