De vibrafonist Ben Zucker, momenteel woonachtig in Chicago, is hier ter lande niet echt een bekende figuur. Hetzelfde geldt min of meer voor de overige drie musici waarmee hij zijn bij Amalgam Music verschenen debuut als bandleider, ‘Fifth Season’ opnam: pianiste Mabel Kwan, bassist Eli Namay en  drummer Adam Shead, al is die laatste hier wellicht wat bekender. Dat maakt dit album echter geenszins minder de moeite waard. Sterker nog: het betreft hier een opmerkelijk debuut, waarin we Zucker leren kennen als een veelzijdig musicus en componist.

Het hart van het album wordt gevormd door het uit vier delen bestaande titelstuk, ‘Fifth Season’. Een opmerkelijke compositie van Zucker, waarin hij jazz op mooie wijze met hedendaags gecomponeerd weet te combineren. Na een korte frase waarin we Namay horen met gestreken bas, ontvouwt zich in het eerste deel een abstract thema op vibrafoon, aangevuld met piano en drums. Bijzonder daarbij is dat die vibrafoon hier eerder klinkt als een verzameling klokken en bellen, dan als een instrument waar je een melodie mee kunt spelen. Het tweede deel is een stuk ritmischer, met dank aan Shead en Namay, terwijl we van Zucker en Kwan soms zelfs aanzetten tot een melodie horen. Zucker horen we optimaal in het derde deel van deze cyclus, een rustig deel waarin hij voor het eerst een echte melodie ontvouwt, uiterst subtiel vormgegeven en slechts minimaal begeleid door zijn mede groepsleden. Om de cirkel rond te maken klinkt ook het vierde deel weer overwegend abstract, mooi ook hoe hier het spel van Kwan en Zucker met elkaar samenvalt en hoe met name Shead hier voor het ritme zorgt.

Naast deze cyclus bevat het album bevat ook twee delen ‘Sussurigation’,  ‘A’ en ‘B’ genaamd. Ritmisch stromende delen, waarin Kwan en Zucker elkaar afwisselen met aansprekende noten, ingebed in een stevige groove van  Shead en Namay en met name in het ‘B’ deel komt het kwartet zo tot bijzonder samenspel. En dan is er nog het vrij lange ‘Moths Eating the Wallpaper of Concorde’ dat aanvangt met een spannend duet tussen Zucker en Shead, de laatste op bekkens, waarna Namay zich er met enkele krachtige plukken op zijn bas bijvoegt, gevolgd door bij Zucker aansluitend spel van Kwan. Dan creëert Nemay de overgang naar een meer ritmische frase waartegen Zucker fonkelend vibrafoonspel afzet. Bijzonder is ook de frase verderop waarin een abstract klankspel centraal staat. Afsluiten doen we met ‘Sixth Skin Pataforming’, waarin Kwan een opvallende melodie verklankt, weggezet tegen een ietwat duister klanklandschap.

Het album is te beluisteren en te koop via Bandcamp: