In dit tweede deel van het Michel Banabila portret aandacht voor het recente, louter als download uitgebrachte album ‘Translations’. De basis van dit album lag bij vier arrangementen die de jazzpianist Jeroen van Vliet maakte van stukken van Banabila. Het zette die laatste op het spoor om dit gegeven wat verder uit te bouwen en deze versies aan te vullen met eerder opgenomen versies van dezelfde stukken. Een bijzonder origineel idee dat een mooi licht werpt op dit veelzijdige oeuvre.
Het past dan ook om de volgorde van de stukken wat om te gooien, om zo de diverse versies optimaal met elkaar te kunnen vergelijken. ‘Secunde’ is het eerste stuk. Eerst maar in de zeer ingetogen en afgewogen benadering door Van Vliet, bekend om zijn poëtische, fluwelen spel, dat hier prachtig tot uiting komt. Op de tweede versie van dit stuk horen we naast Banabila, Ilya Ziblat Shay, op contrabas Keimpe de Jong op rieten en Oene van Geel op viool en altviool. In deze versie ontwaren we ineens een duidelijk oriëntaalse sfeer. Als derde horen we de relatief lange mix die Banabila samen met de cellist Maarten Vos van deze versie maakte en die qua sfeer weer meer in de buurt komt van Van Vliets interpretatie.
‘Ears Tell Us Where We Are in Space’ vinden we in twee uitvoeringen. Allereerst weer die prachtig melodieuze en zeer ingetogen versie Van Vliet, het compositorische vernuft van Banabila benadrukkend. De tweede versie is die van Banabila zelf met gitarist Anton Goudsmit. Ook heel bijzonder, met name vanwege het altijd weer mooie en subtiele gitaarspel van die laatste. ‘Dragonfly’ vinden we weer in drie versies. Van Vliet nam het op met mooi repetitief, ietwat duister pianospel, gevolgd door een versie van Banabila zelf met wederom Van Geel, basklarinettist Gareth Davis, cellist Peter Hollo en bassist Gulli Gudmundsson. Een versie die net als het eerder genoemde ‘Secunde’ een enigszins oriëntaalse sfeer uitstraalt en met name bijzonder is door het spel van Davis. De derde versie is een soloversie van Banabila op synthesizer.
Het vierde stuk dat Van Vliet op nam is ‘Tirza Scene’, het levert een bijna klassiek pianostuk op, wederom prachtig gespeeld. Op de tweede versie, stammend uit 2011 horen we Mete Erker op sopraansax, samen met Banabila. Hier is de sfeer weer veel meer jazzy, ook al valt ook hier de prachtige harmonieuze benadering op. Tot slot bevat het album twee versies van ‘Lapidarium’. De eerste is eveneens voor piano, maar nu in 2011 gespeeld door Jasper Stoffers. De tweede stamt uit 2010, Banabila nam het op met Goudsmit, violist Anne Bakker en oedspeler Mehmet Polat. Een versie overigens, maar dat zal u niet verbazen, ook weer wat oosterse trekjes kent.
