De Italiaanse componist Simone Movio werkte drie jaar, van 2016 tot 2019, aan ‘Libro di terra e d’incanti’, zijn cyclus voor stem en ensemble, gebaseerd op achttien gedichten uit Andrea Bajani’s ‘Promemoria’. Onlangs verschenen de opnames, door de sopraan Livia Rado en het mdi ensemble, onder leiding van de Oostenrijkse componist en dirigent Beat Furrer bij Kairos Music.

Movio is sterk beïnvloed door Furrer, hij studeerde een jaar, 2005/06, bij hem aan de Universität für Musik und Darstellende Kunst in Graz en volgde later nog masterclasses bij hem aan de Rostock Zomer Campus en via IMPULS. Tevens studeerde hij bij Renato Miani in Udine en aan het IRCAM in Parijs en volgde hij de Pierluigi Billone’s seminar/course Klangwege eveneens in Graz, alsmede de masterclass van Stefano Gervason aan de TEMA Academy in Milaan. Een indrukwekkend cv, dat direct duidelijk maakt waar we Movio qua stijl ongeveer moeten plaatsen. Het verschijnen van dit album bij Kairos Music, is dan ook zeker geen toeval.

De titel ‘Libro di terra e d’incanti’, betekent zoveel als ‘boek van aarde en betovering’, een titel met een merkwaardige tegenstelling: aards en betoverend zijn immers begrippen die elkaar uit lijken te sluiten. Toch weten zowel Bajani als Movio ze met elkaar in verband te brengen. Bajani door gedichten te schrijven over alledaagse zaken die wel wat weghebben van boodschappenlijstjes, ze hebben wel wat weg van de gedichten die J. Bernlef, K. Schippers en G. Brands schreven in de jaren ’60 schreven, met name in het tijdschrift Barbarber, maar die wel degelijk ook poëtisch zijn en Movio door daar met zijn klanken bij aan te sluiten. Want Movio mag dan een minimalist zijn, in deze cyclus klinkt geen noot te veel, hij is ook een poëet. We horen wolken van ijl geluid, een enkel pianoaanslag en de stem van Rado, half sprekend, half zingend en dat alles prachtig met elkaar verweven tot een onlosmakelijke eenheid. Opvallend daarbij is de over het algemeen zeer unisono klankwereld die Movio hanteert, iets dat die aardsheid nog verder benadrukt. Maar ondanks deze opzet is het stuk doortrokken van een bijna niet te benoemen magie, die betovering uit de titel. Als voorbeeld kan de pianopassage dienen in het tweede intermezzo: bedachtzaam, bijna voorzichtig gespeeld, noten breekbaar als glas. Verderop sluit Rado aan, met klanken die soms nauwelijks te onderscheiden zijn van die van de piano. Om stil van te worden.

Het album is te beluisteren via Spotify: