We zijn nog steeds bij de cello en weer bij de experimentele muziek. Eén duoalbum: het bij Ana Ott verschenen titelloze album van celliste Emily Wittbrodt en de op zijn laptop muziek makende Edis Ludwig, die optreden onder de naam Ludwig Wittbrodt en een trio album, het bij Trestle Records verschenen zesde deel van ‘From Isolation’, waarop we celliste Julia Kent horen, naast drummer Seb Rochford en violist David Coulter, die tevens de zaag hanteert en veldopnames inbrengt.

Het album van Ludwig Wittbrodt valt vooral op door de bijzonder manier waarop Ludwig aan de haal gaat met de muziek die Wittbrodt maakt. In het repetitieve patroon aan het begin van ‘Prélude, all Deserts Filled with Water’ hoor je niet eens dat het om een cello gaat, dat wordt pas verderop duidelijk, maar ook daar ontstaat een bijzondere intrigerende klankmix. In ‘Luciano Glissando’ werkt het duo allereerst met noise, waavoor de krassende strijkbewegingen van Wittbrodt de input vormen, en aansluitend met wonderlijke geluidsgolven, een nieuwe dimensie gevend aan het begrip glissando. ‘Dschungel der Gefühle’ klinkt nog het meest klassiek. Lange striijkbewegingen vormen hier de hoofdmoot, waar Ludwig een prachtige ’tweede stem’ aan toevoegt. Mooi ook hoe hier tegen het einde de bijzondere geluidswereld van Ludwig, bestaande uit enerverende plopjes, bliebjes en kraakjes, weer naar binnen sluipt. Het langste nummer is direct ook het meest experimenteel: ‘Nunc Stans’, buiten de cello horen we  hier Elisa Kühln, stemkunstenares, in een gastrol. De regelmatig schurende klanken gaan gepaard met door Ludwig gevormde klankwolken.

Voorjaar 2020, Covid-19 veroorzaakt wereldwijd de eerste lockdowns. Het zet diverse platenmaatschappijen aan tot actie. Musici mogen dan geen fysieke concerten meer kunnen geven, met elkaar samenspelen blijft meer dan gewenst. Eén label, het Engelse Trestle Records, neemt het initiatief tot een serie van tien downloads, ‘From Isolation’, waarvoor ze telkens een ander trio uitnodigen om samen tot een werkstuk te komen. De enige celliste is Julia Kent, vandaar dat deel zes hier aan bod komt. De drie stukken vullen samen nog geen tien minuten, maar zijn zeker de moeite waard. Samen met Coulter en Rochford creëert ze hier een prachtige, weldadige geluidssculptuur. Golvende bewegingen, klassiek cellospel, voorzien van meeslepende ritmiek van Rochford. Gaandeweg loopt de spanning op, neemt het ritme in intensiteit toe. Tot we in het derde deel verrast worden door vogels, ten minste zo klinkt het, het zou zomaar de zaag van Coulter te kunnen zijn. In ieder geval horen we die verderop met prachtige wah-wah geluiden, afgezet tegen een duistere drone.

Beide albums zijn te beluisteren en te koop via Bandcamp: