Varieëren op de bezetting van het pianotrio kan onder andere door er een extra percussionist aan toe te voegen. Noemen we dat dan een pianokwartet? Bij deze dan. Ik kom erop doordat Resonance Records onlangs, onder de titel ‘Love You Madly – Live At Bubba’s’ oude opnames van pianist Monty Alexander uitbracht, opgenomen in 1982 in het inmiddels al lang ter ziele gegane jazzcafé Bubba in Fort Lauderdale, Florida. Naast Alexander horen we hier bassist Paul Berner, drummer Duffy Jackson en percussionist Robert Thomas.
De vorm van een pianokwartet ken ik met name van Ahmed Jamal, die hiermee de afgelopen jaren een aantal van zijn beste opnames maakte. Dat Alexander hier eveneens mee werkte was mij onbekend, sterker nog: Monty Alexander is als pianist altijd een beetje aan mij voorbijgegaan. Dat heeft overigens maar één reden en dat is dat je nu eenmaal niet overal naar kunt luisteren. Maar goed, nu ligt dit dubbelalbum in de speler en komt het er alsnog van. Alexander is afkomstig van Jamaica. Weliswaar verhuisde hij op zijn zeventiende naar Florida en later naar New York, maar hij heeft zijn bekendheid toch vooral te danken aan de wijze waarop hij zijn Caraïbische wortels vermengt met de jazz, zonder daarbij te vervallen in goedkope latinjazz. Sterker nog, ik moest bij deze opnames regelmatig aan Jamal denken, al is het pianospel van Alexander overdadiger en minder puntig.
Direct in opener ‘Arthur’s Theme’ grijpt hij je met dit kwartet beet om je pas aan het einde van de tweede schijf weer los te laten. Zeer ritmisch, vaak staccato spel, met een zekere enthousiaste felheid en vooral perfect qua timing. En verder horen we hier een ritmesectie die weet hoe je de boel aan het swingen krijgt en houdt, waarbij zoals gezegd Thomas een meer dan welkome aanvulling is, het brengt de muziek zonder meer op een hoger niveau. Met up-tempo stukken als deze opener, ‘Samba de Orfeu’, en ‘Reggae Later’ – met prachtige solobijdrages van Berner en Thomas – en ‘Fungli Mama’, maar ook met ballades als het titelstuk, ‘Consider’. ‘Body and Soul’ en ‘Blues for Edith’. Slepende ritmes en met name in dit laatste stuk prachtig, enigszins melancholiek pianospel, zoals dat hoort in een blues. Berner merkt ergens in het prachtige Cd boekje op: “Every night was a party” en dat kun je gerust een understatement noemen. Rustpunten zijn er in dit concert dan ook nauwelijks, of het moet Alexanders innemende solo zijn aan het begin van ‘Sweet Lady’. De rust duurt hier overigens tot het moment waarop de band invalt en het ritme direct weer terug is.
‘Arthur’s Theme’ is te beluisteren via Bandcamp. Het album is hier ook te koop:
Bekijk hier een korte documentaire over het album:
