Nadat hier gisteren albums van Antoine Beuger en Maya Verlaak aan bod kwamen, bespreken we vandaag nog twee andere, recent bij Another Timbre verschenen albums, waarop het ensemble Apartment House te horen is. Het betreft ‘Chamber Works’ van de Braziliaans-Nederlandse componist Luiz Henrique Yudo en ‘Stain Ballads’ van de Canadese componist Martin Arnold.
Yudo is van huis uit architect, maar is ook actief als beeldend kunstenaar en modeontwerper. Muziek componeren, waarin hij autodidact is, komt voor hem daaruit voort: “Music coming from structures, labyrinths, alphabets, codes, patterns, architecture, paintings, drawings, sculptures, displays, textiles, numbers, geometry, tables, anything visual with a sonic potential”. Zo was er eerst het schilderij ‘A Quartet for Palladio’, zie de hoes van de Cd, en toen pas de compositie, waarbij het schilderij als partituur dient. Naast dit ‘Quartet’ bevat het album er nog twee: ‘A Quartet for Francois Morellet’ en ‘A Quartet for Chris Beekman’, gevolgd door ‘Five Palindromes’ en ‘The Donald Judd Harmonies I-XXIII’, een werk van ruim een half uur. Veel muziek van Yudo valt op door zijn consistentie, waarin de achtergrond van deze componist zonder meer doorklinkt. Zoals het schilderij duidelijk maakt, gaat het hier om sterk repetitieve composities, opgebouwd uit korte patronen die telkens worden herhaald. De muziek heeft soms iets weg van de late Feldman, maar dan strakker en minder complex. The Donald Judd Harmonies I-XXIII’ wijkt daar wat van af, met name qua klankkleur, maar dat komt ook door de keuze die de musici maakten, iets waar Yudo veel ruimte voor biedt. Anton Lukoszevieze, artistiek leider van Appartment House en cellist zegt hieroer: “One has to choose a gamut of pitches that are then used for the entire work. I chose a gamut consisting of ascending perfect 4ths, which then become perfect 5ths, as these seemed to create harmonies that had a purity and, somehow, a poetic connection to the Judd colour forms”.
Van Martin Arnold, die overigens net als Maya Verlaak die hier gisteren aan bod kwam bij Gilius van Bergeijk studeerde in Den Haag, verscheen er reeds eerder werk bij Another Timbre. In het kader van de uit tien Cd’s bestaande serie ‘Canadian Composers’, richtte Simon Reynel reeds in 2017 de schijnwerpers op deze componist. Ook ik betoonde mij enthousiast over ‘The Spit Veleta’. Over het begrip ‘stain’ in de titel van dit album zegt Arnold: “They might remind one of something – like when one looks at the inkblots of a Rorschach test (though significantly, they don’t have Rorschach’s added symmetry) – but they don’t present a form, a coherent outline, a generic structure that can be abstracted and distilled; with a stain, form and content are the same thing. My work continues to aspire to that condition”. En bij ballade moeten we volgens Arnold denken aan het oude woord ‘Balada’ wat dans betekent: “I’ve always maintained that all the music I make is in some sense dance music and I’m sticking with that”. Hij acht dit gegeven, zo zegt hij eerder in het artikel op de website, op al zijn composities van toepassing en dus ook op de vier die hier zijn verzameld. Dat Arnold dansmuziek maakt, betekent geenszins dat het hier nu de pan uit swingt, maar in het langzame ‘Lutra’, waarin we Lukoszevieze solo horen, is de structuur wel degelijk die van een oude volksdans. Hetzelfde geldt voor het titelstuk ‘Stain Ballad’ en ‘Slip’, al getuigt de structuur hier van meer diversiteit en krijg ik bij ‘Stain Ballad’ regelmatig associaties met oosterse muziek, met name door de wijze waarop de percussie wordt ingezet. In ‘Trousers’ komt de ‘stain’ kant van Arnolds muziek wat meer aan bod. Lukoszevieze en violiste Mira Benjamin lijken hier op zoek naat structuur, wat schuchter hun weg bepalend.
Van beide albums zijn fragmenten te horen via Bandcamp. De albums zijn daar te koop of rechtstreeks via Another Timbre:
