Anthony Braxton is een veelzijdig musicus en componist, zoveel mag inmiddels wel duidelijk zijn. Besteedden we hier gisteren aandacht aan ‘Duo (Improv) 2017’ dat hij opnam met Eugene Chadbourne, vandaag komen een tweetal albums aan bod met composities van Braxton. En niet door hemzelf gespeeld, iets dat steeds vaker voorkomt. Het is één van de doelstellingen van de Tri-Centric Foudation: zorgen dat er goede partituren zijn van zijn stukken, zodat geïnteresserde musici deze muziek kunnen uitvoeren.  De Belgische gitarist Kobe van Cauwenberghe nam zodoende voor All That Dust onder de titel ‘Ghost Trance Solos’ Composition No. 255, 284 en 358 op en het in New York gevestigde Tropos boog zich over de nummers 6i, 23c, 23e, 23h, 40b en 40o voor Biophilia Records. Samen met een aantal stukken van de leden van dit gezelschap prijken deze op ‘Axioms // 75ab’.

Zoals wellicht bekend voorziet Braxton zijn stukken altijd van nummers, nooit van titels. Iets meer dan 150 van die stukken noemt hij ‘Ghost Trance Pieces’, verwijzend naar rituele dansen van de oorspronkelijke bewoners van Noord Amerika. De stukken beginnen altijd met een melodisch patroon, waarna een set aan instructies volgt, weergegeven middels een grafische partituur. Een instructie kan zijn om een bepaald patroon te spelen, maar ook om te improviseren. Zoals hier al eens eerder uitgebreid vermeld, maakt Braxton het bovendien mogelijk om meerdere composities aan elkaar te plakken. Zo horen we hier bijvoorbeeld nr. 255 samen met nr 131, 40f, 108a en 168. Dat je bij het beluisteren constant het gevoel hebt dat er meerdere cd’s tegelijk opstaan, wordt hierdoor verklaard. Van Cauwenberghe boog zich solo over drie van deze combinatie, iets wat niet wil zeggen dat hij over slechts één instrument beschikt. Naast zijn gitaar gebruikt hij zijn stem, vooraf opgenomen loops en andere vormen van elektronica.

De vijf leden van Tropos (pianist Phillip Golub, vocaliste Laila Smith, altsaxofonist Raef Sengupta, drummer Mario Layne Fabrizio en bassist Zachary Lavine) ontmoetten elkaar tijdens een masterclass van gitarist Joe Morris aan het New England Conservatory. Eén van de componisten die ze daar bestuurden was Braxton. De banden werden tijdens de cursus steeds hechter en Golub zegt dan ook tegen Mark Shanley van Jazztimes: “[We thought] obviously when the dust falls from graduating, we’re going to make a record and see what happens.” Aldus geschiedde en het kersverse Tropos nam voor hun debuut ‘Axioms // 75ab’, naast vijf zeer energieke eigen composities, waar de Cd mee begint, zes stukken op van Braxton. Allen daterend uit de jaren ’70 en ’80, dus redelijk vroeg in Braxtons carrière ontstaan. ’23c kenmerkt zich door een sterk meanderende melodie, prachtig vormgegeven door vocaliste Laila Smith, gevolgd door een prachige piano – perscussie passage. Bijzonder zijn ook het redelijk onstuimige 40o, met een ritmesectie opererend op het scherpst van de snede en het zeer dynamisch aanstekelijke 40b. Kortom stukken waarin jazz en hedendaags gecomponeerd op perfecte wijze hand in hand gaan. En met een enorm enthousiasme gespeeld.

Van beide albums zijn delen te beluisteren via Bandcamp. De albums zijn daar ook te koop: