Het uit Nashville afkomstige All Them Witches bracht onlangs zijn zesde album uit bij New West Records: ‘Nothing as the Ideal’. Het trio Michael Parks Jr., Ben McLeod en Robby Staebler  creëerde wederom een overdonderend album. En wie bij Nashville aan country denkt, komt nu bedrogen uit. De overbekende Americana is er zeker, maar wordt hier wel vermengt met gemene blues, rock en psychedelica tot een halucinerende cocktail.

Dreigend rustig vangt het aan op ‘Saturnine & Iron Jaw’. Donkere klankwolken, waar aangenaam gitaarspel uit opdoemt, de muziek die deze drie mannen vanuit hun jeugd meekregen. Maar lang duurt dit niet. Al snel komt het trio op stoom met een dichtgemetseld, maar zeer aanstekelijk ritme. De toon is gezet. In ‘Enemy of My Enemy’ doet het trio er nog een schepje boven op. Massieve stoner rock voert hier de boventoon, maar met voldoende afwisseling om het spannend te houden, zo ontsnapt McLeod regelmatig met gierende solo’s. Wat tevens opvalt is dat zanger Parks prima is te verstaan, iets dat je in dit soort muziek niet echt vaak tegenkomt.

Het tekent deze band dat het zeer korte ‘Everest’ bestaat uit een prachtige, zelfs enigszins klassiek aandoende gitaarsolo van McLeod. De rock is even volledig uit beeld. ‘See You Next Fall’ sluit hierop aan. Even rustig, maar dan wel weer met die dreigende ondertoon die we eerder tegenkwamen. Een verontrustende storm van gruis, waardoor we een vrouwenstem zachtjes “Hi, Baby” horen roepen. Dan klinkt het verslavende ritme en krijgt een sinistere melodie de ruimte, vormgegeven door geweldig gitaarspel, gevolgd door een hier zeer indringend zingend, pratende Parks, het vormt zondermeer één van de hoogtepunten van dit album. De Americana wortels van dit trio komen goed tot uiting in de sfeervolle ballade ‘The Children of Coyote Woman’.

Het zijn vooral dit soort uitstapjes die dit tot een bijzonder veelzijdig album maken. ’41’ en ‘Lights Out’ zijn weer een stuk steviger, maar het is ook hier dat het melodieuze blijft overheersen. En let op het prachtige gitaarspel van McLeod en de heftige slagen van drummer Staebler. Tot slot klinkt het vrij lange en zeer bijzondere ‘Rats in  Ruin’. Aanvankelijk een duistere ballade, met halverwege een psychedelische nachtmerrie als intermezzo en een einde waarin nog één keer alle registers worden opengetrokken. Een mooie  afsluiting van een bijzonder geslaagd album.

Het album is te beluisteren via Bandcamp en daar ook te koop: