Na een eerste ontmoeting op het No Idea Festival in Austin, Texas besloten percussionist Chris Cogburn, bassist Juan Garcia en de in live elektronica gespecialiseerde Ignaz Schick in 2016 een trio te vormen met als thuisbasis Mexico City. Anáhuac was geboren. Twee jaar later verscheen bij Astral Spirtits ‘Y_y’ als digitaal album en dit jaar voegde het trio hier een titelloze Cd aan toe en een cassette die de titel ‘Ascua’ meekreeg. De muziek is een mengsel van experimentele elektronica en vrije improvisatie.

Bijzonder aan de titelloze Cd, bestaande uit drie eveneens naamloze stukken, is dat het de tot nu toe oudste opnames bevat van het trio, namelijk die uit mei 2016. We horen in het eerste stuk over het algemeen vrij hecht, zeer repetitief spel. We onderscheiden daarin de percussie en de bas, al wijken die behoorlijk af van wat we meestal gewend zijn, naast een soort van noise drone waar Schlick verantwoordelijk voor is. Verder moeten de veldopnames worden genoemd: (kinder)stemmen, aanlopende machines, omgevingsgeluiden en het nodige ondefinieerbare. In het tweede stuk is die structuur volledig verdwenen: het gaat nu om muziek die bestaat uit losse invallen, op weinig voorspelbare wijze met elkaar gecombineerd tot een spannende geluidssculptuur. Het is hier dat de improvisatie achtergrond van deze drie musici duidelijk naar voren komt. Overigens doet in dit stuk het repetitieve element eveneens zijn intrede, maar dan betrekkelijk laat en kunstig verweven met oude opera opnames. In het derde en langste stuk valt het ritmische element te herleiden tot het typisch slepende geluid dat hoort bij een stel oude machines. Garcia’s bas sluit hier perfect bij aan, met duistere golven, terwijl Cogburn boeiende accenten plaatst.

‘Scoria’ en ‘Sudar’, de twee stukken op ‘Ascua’, stammen van ruim twee jaar later. Ieder zijn ze net geen twintig minuten lang, ideaal voor de twee kanten van een cassette. Muzikaal is er in die twee jaar niet veel veranderd. We horen in ‘Scoria’ Cogburn de klokken luiden, Garcia donkere wolken produceren en Schlick zorgt wederom voor welkome noise. Tot het klokgelui overgaat in ritmisch spel en het repetitieve element weer zijn intrede doet. Gaandeweg verandert het stuk van karakter en belanden we zelfs in de sfeer van ambient. ‘Sudar’ is van een geheel andere orde, hier overheerst wederom het toevalselement. Een prachtig staatje onorthodoxe improvisatie.

De twee albums zijn te beluisteren via Bandcamp en ook daar te koop: