De eerste lockdown dit voorjaar was zeker voor musici geen pretje. Ineens stopten alle optredens en werden musici volledig op zichzelf teruggeworpen. Toch bood deze plots veranderde wereld ook weer nieuwe mogelijkheden, bijvoorbeeld voor accordeonist Tuur Florizoone. Die besloot om nu eindelijk maar eens dat solo album te maken: ‘Night Shift’. En die titel mag u letterlijk nemen: met de kinderen de hele dag om zich heen besloot Florizoone dan maar ’s-nachts te gaan componeren, improviseren en opnemen.
Het viel niet altijd mee, want zoals Florizoone stelt: “Als accordeonist ben ik echt gevormd door het samenspel met andere muzikanten en dat hoor je nu ook in mijn soundscapes. Alleen moest ik ditmaal met geen andere muzikanten rekening houden en de muziek hoefde ook niet gestructureerd te zijn zoals voor een groepsproject.” En dus ziet het dit album zelf “als een ode aan het instrument accordeon maar ook aan hoe het voelt om eenzaam te zijn, bijvoorbeeld tijdens een lockdown.”
Dat laatste wens ik aan te scherpen. Het is niet louter een ode aan de accordeon, maar specifiek die chromatische accordeon van het merk Bugari, die Florizoone in 1999 kocht in Italië. Hij denkt er niet aan om eens een nieuwe aan te schaffen, hij laat deze liever weer eens reviseren. Zelf zegt hij over de accordeon: “Ik hou ervan de muziek en de diepste noten te voelen vibreren tegen mijn borstkas terwijl ik speel”. En dat het instrument bij bepaalde noten of uithalen soms piept, zucht en kraakt ziet hij eerder als een voordeel dan als een nadeel. Een stellingname die dit album, met vijftien relatief korte stukken, zeker ten goede komt.
Ik zie hem daar zo zitten, midden in de nacht. Geheel alleen, half in het duister. Een accordeon klinkt van zichzelf al behoorlijk melancholiek, maar dit gegeven versterkt dat alleen maar. Opener ‘Tor’ ademt direct die sfeer en ‘Cycle’ mag dan, zoals de titel aangeeft, ritmisch zijn – zoals de uitdijende kringen ten gevolge van een steentje gegooid in een waterplas – de melancholie, dat gevoel van eenzaamheid blijft. Het maakt dit ‘Night Shift’ tot een bijzonder album, we voelen immers allemaal mee met Florizoone. We kennen immers allemaal dat wat onbestemde gevoel dat deze vreemde tijd met zich meebrengt. En zo zet ‘Resist’ ons aan tot mijmeren, nodigen ‘Wa vinde gij’ en ‘Hmpf’ ons uit tot een bescheiden dansje om de benen te strekken, laten ‘Galway’ en ‘Cap Griz-Nez’ ons dromen van op dit moment onbereikbare oorden en doen ‘As They Sleep’ en ‘Omdat ik van je hou’ – een nummer van Raymond van het Groenewoud – ons stilstaan bij wat we allemaal wel hebben.
Tot slot wil ik nog kwijt dat deze man wel ongelofelijk mooi kan spelen, alleen al dat maakt de aanschaf van deze Cd de moeite waard.
Beluister hier ‘To Autumn’ en ‘As They Sleep’:
