Toen Warpaint in 2008 voor het eerst van zich liet horen, was een popgroep volledig bestaand uit vrouwelijke musici nog een redelijke uitzondering, dat is inmiddels wel wat veranderd al blijft de verhouding nog steeds scheef. Het ging de dames goed tot 2016, het jaar waarin ‘Heads Up’ verscheen. De vier leden namen aansluitend pauze en besloten elders ervaring op te gaan doen. Het in mei dit jaar bij Vrigin Records verschenen ‘Radiate Like This’ laat horen dat dit een goede keuze is geweest, de muziek klinkt beter dan ooit.

(meer…)

Kae Tempest bracht haar eerste album uit in 2010 onder de naam Kate Tempest, ‘Broken Herd’. Ik kwam haar zes jaar later op het spoor met ‘Let Them Eat Chaos’. De volstrekt eigen draai die ze aan rap / spoken word geeft, mede dankzij het echte Engelse Engels dat ze spreekt, nam mij voor haar in. ‘The Book of Traps and Lessons’ volgde in 2019. Dit jaar verscheen bij Fiction ‘The Line is a Curve’, onder haar nieuwe naam Kae Tempest, waarmee hen uitdrukking geeft aan de non-binaire identiteit. Een album waarbij tevens duidelijk wordt dat Tempest zich blijft ontwikkelen.

(meer…)

Het uit België afkomstige The Me in You was mij volstrekt onbekend. Echt vreemd is dat niet, want het nieuwe, bij Starman Records verschenen ‘How Does it Feel to Be Wrong All the Time’ is pas het vierde album in tien jaar tijd. Voorganger ‘Stuart Conroy: 1974-1978’ dateert van 2018. Een band dus die er de tijd voor neemt en dat is iets dat je dan ook direct hoort aan deze prachtige nieuwe schijf.

(meer…)

Het sextet Old Crow Medicine Show maakt al ruim twee decennia onvervalste Americana  / Bluegrass. En na ‘Volunteer’ uit 2018, verscheen er dit jaar weer eens een studio album, bij ATO Records, ‘Paint this Town’. Daar hoort een zeker instrumentarium bij. We horen Ketch Secor dan ook naast op de gitaar, op voor deze stijl typische instrumenten als de fiddle, de harmonica en de banjo, Cory Younts en Jerry Pentecost en Mike Harris op zowel slide-gitaar als dobro. En ook redelijk bijzonder voor popmuziek:
Morgan Jahnig op contrabas.

(meer…)

Op het nieuwe, bij ATO Records verschenen, ‘Welcome 2 Club XIII’ heeft de politiek de muziek van Drive-By Truckers verlaten. Het zal komen doordat Donald Trump inmiddels in Florida woont en Joe Biden het Witte Huis bewoont, dat de heren het wat minder nodig vinden. Een wat persoonlijker album, waarop Drive-By Truckers terugkeert naar Club XIII op de grens van Tennessee en North Alabama, waar de wortels van deze in Southern Rock gespecialiseerde band liggen. Ook qua muziek gaan we terug naar toen.

(meer…)

Kurt Vile is een echte DIY artiest, iets dat ook weer terug te vinden is op zijn meest recente album, het reeds alom bejubelde ‘(Watch My Moves)’. Waar dat in het verleden nogal eens ten koste ging van de geluidskwaliteit is dat nu geenszins het geval. Vile liet een volledig nieuwe studio bouwen op zijn landgoed Mount Airy Hill, in de buurt van Philadelphia. Het stelde hem in staat om vrijwel geheel alleen, met uitzondering van vriend Rob Schnapf voor een stukje productie en wat mede musici, dit bijzondere, bij Verve verschenen, nieuwe album te maken.

(meer…)

In 1994 overleed Kurt Corbain, voorman van Nirvana en één van de meest opvallende musici uit de geschiedenis van de popmuziek. Vorig jaar, vijfentwintig jaar later dus, besloten zanger en gitarist Manu Champagne, accordeonist Didier Laloy en violist Damien Chierici onder de naam ‘Folk Nevermind’ een ode te brengen aan deze musicus en liedjesschrijver. Het titelloze album werpt een totaal ander licht op dit oeuvre dan we gewend zijn, hier geen grunge, maar folk. Het album verscheen dan ook bij Homerecords, hét label voor hedendaagse folk.

(meer…)