Je hebt musici en componisten die direct herkenbaar zijn aan hun stijl. Die jaren lang min of meer hetzelfde doen. Goed passend binnen hun zelfgekozen wereldje. Die zich beperken tot mainstream jazz, alt country, metal of wat dan ook. Je hebt echter ook musici die zich niets aantrekken van stijlen en hokjes en die zich vrij tussen de diverse muzikale werelden bewegen. John Zorn is zo iemand, of Yannis Kyriakides, of Arturas Bumšteinas of dichter bij huis, Frank Crijns.

(meer…)

Het Britse Amp werd in 1992 opgericht door Richard Walker. Twee jaar later voegden zich de uit Fankrkijk afkomstige zangeres Karine Charff zich erbij, evnals Matt Elliott en Matt Jones, die in 1997 de band weer verlieten om zich op hun eigen projecten te richten. Walker en Charff vormen sindsdien een duo. Op hun nieuwe album ‘Switched On And Live’, uitgebracht door het Griekse Sound in Silence, kijken ze terug op het decennium ’95 – ’05 in de vorm van geremasterde live opnames uit die tijd. Opnames van het eerste kwartet, van het huidige duo en van het duo in samenwerking met Marc Challans en Donald Ross Skinner. (meer…)

Met ‘Ship of Fools’ lanceert het uit Canada afkomstige Elephant Stone het vierde album sinds 2009. Het trio bestaand uit leider, zanger, bassist en sitar bespeler Rishi Dhir, drummer Miles Dupire en gitarist Gabriel Lambert presenteert wederom een aantrekkelijke mix van indie en postrock, met een flinke scheut psychedelica, waarbij ze duidelijk laten horen beïnvloed te zijn door hun voorgangers, eind jaren ’60, begin jaren ’70. Een aantal gastmuzikanten completeert het geheel.

(meer…)

Het getuigt beslist van moed. Je album beginnen met het voorlezen van een zeven minuten lang gedicht. En dan ook nog eens in het Fries, waar de gemiddelde Nederlander toch niet echt veel van snapt. Nynke Laverman waagt zich eraan op haar nieuwe album ‘Wachter’ met het door haar geschreven gedicht ‘Boskûle’, waarin het thema van het album, zo mooi verwoord in de titel volop tot uiting komt. Het wachten, met als symbool de bosuil die de rust zelve is.

(meer…)

‘Till the Tomb’ het tweede album van het uit Zuid-Londen afkomstige Beaty Heart is weliswaar al weer enige maanden oud, maar goed genoeg om in deze kolommen alsnog aandacht aan te schenken. De elektronica heerst op deze plaat evenals het ritme en het drietal is er wederom in geslaagd een boeiend werkstuk af te leveren dat weliswaar overwegend opgewekt klinkt, maar nergens oppervlakkig wordt. (meer…)

Na ‘Latituds del Cavall’ uit 2014 ligt er inmiddels een nieuwe LP van het Belgische Condor Gruppe, ‘Frog Bog’. En een ode aan Moondog, oftewel Louis Thomas Hardin, de blinde componist, muzikant en instrumentenbouwer met een zeer gewaardeerde status binnen de avant-garde. Een muzikant met een veelbewogen geschiedenis en lang een miskend genie die zijn brood moest verdienen als straatmuzikant in New York.

(meer…)

Met ‘Nachtlicht’, het derde album van Eefje de Visser, creëert deze zangeres en componiste een ietwat broeierige en indringende sfeer. Met dank aan het stuwende, vaak elektronisch voortgebrachte ritme dat veel nummers kenmerkt. De Visser schrijft haar Nederlandse teksten zelf. Die teksten, vaak handelend over relaties en de liefde – daar gaan tenslotte de meeste liedjes over, zijn pure poëzie waarin De Visser overtuigend met de taal speelt en regelmatig bijzondere zinnen bouwt waar diverse werelden in samenkomen.

(meer…)

De eerste EP ‘Save Some’ van het kersverse Quibus is een feit. Achter Quibus gaat Martijn Holtslag schuil, die begon met zijn tienkoppige liveband Knarsetand, een formatie die drum’nbass en dubstep mengt met reggae, muziek van de Balkan en garagerock en de afgelopen jaren een behoorlijke reputatie heeft opgebouwd in het live circuit. Maar zoals dat vaker gaat, Holtslag wilde ook wel eens wat anders. Minder heftig en enerverend. en zie daar, Quibus was geboren. (meer…)

Ansatz der Maschine is het project van de uit West-Vlaanderen afkomstige Mathijs Bertel. Het nieuwe album, na een tamelijk lange periode waarin Bertel met andere projecten bezig was, is getiteld ‘Tattooed Body Blues’. Met dit album levert Bertel een veelzijdig werkstuk af waar het etiket ‘dromerige popmuziek’ prima op te plakken is. Elektronica speelt een grote rol, maar gastmuzikanten nemen ook een aantal akoestische instrumenten voor hun rekening.

(meer…)