‘Alkekung’ is het tweede album van het duo Zoe Efstathiou, geprepareerde piano en Egil Kalman, analoge synthesizer. De ‘Dispacus Laciniatus’ één van die direct herkenbare foto’s van Karl Blossfeldt, gemaakt in 1928, siert niet geheel toevallig de hoes van dit opmerkelijke album .
Enige tijd gelden besprak ik hier ‘Canto Ostinato’ van Simeon ten Holt, gespeeld door het Matangi Quartet. Nu ligt in mijn speler een andere proeve van bekwaamheid van dit kwartet. Een Cd van Solaire Records met daarop het eerste strijkkwartet van de Duitse componist Markus Reuter, met als titel ‘Heartland’. In niets lijken deze twee kwartetten op elkaar, het enige dat ze gemeen hebben is die bezetting.
Net als ik hebt u waarschijnlijk nooit gehoord van de Frans-Russische componist Georgy Catoire. Verwonderlijk is dat niet, want deze man, levend van 1861 tot 1926 liet slechts een zeer klein oeuvre na en raakte na zijn dood, hij was net 65 geworden, volledig in de vergetelheid. De Cd ‘Revived Masterpieces’ die Challenge Records onlangs uitbracht mag dan ook een verrassing heten, zeker omdat er twee stukken op staan die vrij recent zijn teruggevonden en dus nooit eerder op plaat verschenen.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Het Portugese Haarvöl, Fernando José Pereira, João Faria en Rui Manuel Vieira rondde onlangs voor Moving Furniture Records hun trilogie af. Eerdere delen, ‘Bombinate’ uit 2017 en ‘Peripherad Debris’ uit 2018 kwamen hier reeds voorbij, dus is het niet meer dan logisch dat we ook aan dit derde deel, ‘Ridge of Humming Spoils’ aandacht besteden. Tegelijkertijd is dit het moment om terug te kijken op de gehele trilogie.
Recenseren is ook keuzes maken. En dat leidt er soms toe dat een Cd niet aan bod komt, terwijl het betreffende album wel degelijk de moeite waard is. Zo’n album is dit ‘Chamber Music at Orlando’, met daarop kamermuziek van Louis Andriessen, gespeeld tijdens het Orlando Festival in de zomer van 2018, waar de muziek van deze grote componist centraal stond. Helaas was ik er niet bij, ook met concerten moet je keuzes maken, maar gelukkig hebben we dit bij Et’cetera Records verschenen album, waarop negen van de vijfentwintig stukken die tijdens het festival werden gespeeld, zijn uitgebracht.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Met [Hepworth Resounds] duikt geluidskunsenaar Oliva Louvel op boeiende wijze in het werk van de Engelse beeldhouwster Barbara Hepworth. Het resultaat is een tweedelig werk. Deel 1, ‘The Sculptor Speaks’, ging in première op Resonance FM op 10 januari van dit jaar – de geboortedag van Hepworth, deel 2, ‘SculptOr’, verscheen een maand later op Cd bij Cat Werk Imprint. Hier bespreken we ze beiden.
Prompt nadat ik de recensie geplaatst had van Simeon ten Holt’s ‘Canto Ostianata’ in een versie voor strijkkwartet, gespeeld door het Matangi Quartet, kreeg ik een mail van Cobra Records. Het Nederlands Saxofoon Octet had een versie voor saxofoons opgenomen. Of ik interesse had om ook die te beluisteren. Nu ja, waarom ook niet. Ten Holt gaf tenslotte zelf dit strijkkwartet de ruimte voor een eigen versie, al wilde hij de uitvoering in eerste instantie beperken tot die voor één of meerdere piano’s, dus waarom dan niet voor saxofoons?
Componist en musicus Bruno Duplant is een zeer actief man, alleen al vorig jaar verschenen er tien albums waar hij op de één of andere wijze actief in was, waaronder het ook hier besproken ‘Lettres Et Replis’ dat hij maakte samen met pianist Reinier van Houdt. Ook dit jaar zijn er al nieuwe albums uit. Vorige week bespraken we hier ‘L’Incertitude’ dat hij samen met Rutger Zuydervelt maakte en nu buigen we ons over ‘Soleil Cladestien’, een samenwerking met Pierre Gerard, dat verscheen bij Edition Wandelweiser Records.