Sivan Silver-Swartz behoort bij de groeiende groep componisten die zich ophouden op het snijvlak van hedendaags gecomponeerd, improvisatie, geluidskunst en het maken van installaties. Het bij Edition Wandelweiser verschenen ‘Untitled 6’, zijn tweede uitgave na een cassette uit 2018, is daar een prachtig voorbeeld van: Silver-Swartz legde de basis, maar biedt de musici alle ruimte er hun eigen ding aan toe te voegen.
Harco Rutgers, van het in Deventer gevestigde Esc.rec. heeft een veelzijdige smaak en een goede neus voor kwaliteit. Experimentele elektronica vormt een rode draad door de catalogus – al durft hij ook de muziek van een band als het door mij hier onlangs bejubelde Kruutntoone aan – en dat Rutgers ‘Something Extremely Light’, van de in Turijn woonachtige Francesco Ameglio, een geluidsartiest die werkt onder het alias ‘Guybrush’, uitbracht, verbaast dan ook geenszins.
Voor ‘The Indestructibility Of The Already Felled’ togen Chris Hooson, werkend onder de alias Dakota Suite en Quentin Sirjacq naar het Japanse Yokohama. Al spelend en improviserend kwam daar dit boeiende, zeer persoonlijke album tot stand dat eerder dit jaar verscheen bij Schole Records.
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Soms is de scheidslijn tussen gecomponeerd en geïmproviseerd een vage. Drie nieuwe albums waar Cyril Bondi en d’Incise een hoofdrol in spelen, vormen daarvan weer eens het klinkende bewijs. Beiden kwamen hier vaker voorbij, met albums van Another Timbre, Wandelweiser en het eigen Insub. Nu is het tijd voor ‘Hyazo’, verschenen bij Another Timbre en ‘Ocho Pretextos’ en ‘Levitas’, beiden verschenen bij Insub.
In 2014 verscheen de eerste druk van Thea Derks‘ biografie van Reinbert de Leeuw. Ongeautoriseerd want De Leeuw kon met het eindresultaat niet leven. De Bezige Bij trok zich terug, waarna het boek uiteindelijk verscheen bij Leperello Uitgevers. Inmiddels is De Leeuw overleden (14 februari jongstleden) en verscheen onlangs de derde druk, waarvoor Derks het boek aanvulde met een laatste hoofdstuk. Het boek kwam hier nooit aan bod, en dus vormt deze derde druk een goede reden om dat alsnog te doen.
De titel klinkt als die van een spannend jongensboek, maar het gaat hier om het zesde album van Plan Kruutntoone. Dertig jaar bestaan ze inmiddels, maar voor mij is deze band rondom Hansko Visser volstrekt nieuw. En ik blijk niet de enige, zo weet ik na het lezen van een interview met Visser in nr,. 158 van Gonzo (Circus). Het is dat ik contact heb met Esc.Rec, waar dit nieuwe album verscheen, een samenwerking met pianist Reinier van Houdt, anders was Plan Kruutntoone nooit tot mij doorgedrongen.
De muziek van de Amerikaanse componist Aaron Jay Kernis wordt in Nederland vrijwel niet uitgevoerd, een lot dat hij deelt met veel van zijn landgenoten, die paar coryfeeën als Philip Glass en John Adams uitgezonderd. In eigen land geldt de dit jaar 60 jaar geworden Kernis echter als één van de grootste. Hij schreef voor alle belangrijke orkesten, won zo ongeveer iedere prijs die ertoe doet en bouwde aan een indrukwekkend oeuvre. Naxos zette onlangs twee stukken op een nieuw album, het uit 2001 stammende ‘Color Wheel’ en Kernis’ vierde symfonie die hij in 2018 voltooide.
Enkele weken voordat eerder dit jaar het concertleven onverwacht stil viel, woonde ik een uitvoering bij van ‘Grote Archipel’, een monumentaal pianowerk van Daan Manneke. Ralph van Raat bracht een bewonderenswaardige uitvoering van dit stuk in de Rotterdamse Doelen. De cyclus was enige maanden daarvoor ook verschenen op Cd, bij Zefir Records, waarop Van Raat gezelschap kreeg van vijf andere pianisten. Alsof hij het niet alleen aan kon, wat zo weten we na het genoemde concert in De Doelen, zeker niet zo is.
De Zweedse Anna-Karin Berglund brengt haar muziek uit onder haar initialen: AKB. In 2016 kwam haar debuut EP uit, ‘Söndagsbarn’ en kort geleden verscheen de Cd ‘Marianergraven’, eveneens bij Lamour Records. In de tussentijd won AKB nog de ‘Best Solo Act’ van het jaar in haar woonplaats Gävle.