Het uit Nashville afkomstige All Them Witches bracht onlangs zijn zesde album uit bij New West Records: ‘Nothing as the Ideal’. Het trio Michael Parks Jr., Ben McLeod en Robby Staebler creëerde wederom een overdonderend album. En wie bij Nashville aan country denkt, komt nu bedrogen uit. De overbekende Americana is er zeker, maar wordt hier wel vermengt met gemene blues, rock en psychedelica tot een halucinerende cocktail.
De Engelse componist Gustav Holst hoort bij de groep componisten die hun faam danken aan één stuk, in zijn geval ‘The Planets, opus 32’. Eeuwig zonde, want in het al met al zeer behoorlijke oeuvre zit veel meer dat de moeite waard is. Bijvoorbeeld het werk voor koor ‘The Cloude Messenger, opus 30’, uit 1910 dat onlangs bij Delphian verscheen in een arrangement voor kamerensemble, uitgevoerd door The Choir of King’s College London en The Strand Ensemble, beiden onder leiding van Joseph Fort.
De free-jazz die in de jaren ’60 van de vorige eeuw opkomt, beïnvloedt natuurlijk ook de trompettisten. Don Cherry, Lester Bowie en Wadada Leo Smith in Amerka, Enrico Rava, Tomasz Stanko en Axel Dörner in Europa zijn belangrijke voorlopers. Velen zouden volgen, waarvan een deel de komende dagen hier aan bod komt. Vandaag Wadada Leo Smith, die met Deerfhoof ‘To Be Surrounded By Beautiful, Curious, Breathing, Laughing Flesh Is Enough’ maakte, Jac Berrocal die samen met David Fenech en Vincent Epplay bij Klanggalerie ‘Exterior Lux’ uitbracht en tot slot Susana Santos Silva die solo het achtste deel van de MMXX serie van Matière Memoire verzorgde: ‘Sometimes It’s Raining A Lot’.
De trompet, hij is inmiddels niet meer weg te denken uit de jazz, sinds King Oliver en Louis Armstrong er begin vorige eeuw furore mee maakten. En wie kent niet de muziek van Clark Terry, Dizzy Gillespie, Chet Baker en natuurlijk Miles Davis, misschien we de grootste trompettist aller tijden. We zouden deze recensie kunnen vullen met namen van beroemdheden. En meer dan ooit staat dit instrument in de belangstelling, daarom een week lang een ode aan de trompet. Met vandaag drie trompettisten die de traditie weer een stap verder brengen: Jason Palmer realiseerde met behulp van Giant Steps Arts het dubbelalbum ‘The Concert: 12 Musings for Isabella’; John Bailey bracht ‘Can You Imagine?’ uit en trompettist John Vanore realiseerde met pianist Ron Thomas ‘Primary Colors’.
De in 2006 overleden Kroatische componist Igor Kuljerić is in Nederland nooit echt bekend geworden. Onterecht, want deze componist heeft een bijzonder rijk en gevarieerd oeuvre op zijn naam staan. Hij begon zijn carrière in de experimentele muziek, intensief samenwerkend met Luigi Nono en Igor Markevitch, om in de jaren ’80 van de vorige eeuw van koers te veranderen. Een belangrijke reden daarvoor was dat hij meer wilde doen met de Kroatische volksmuziek. Het in 1996 voltooide ‘Kroatisch Glagolitisch Requiem’ vormt daarin een sleutelwerk.
Deze dagen van contemplatie lenen zich uitstekend voor koormuziek. Dat het op de drie Cd’s die hier aan bod komen niet altijd om religieuze muziek gaat, doet daarbij niet ter zake. Wat deze albums wel met elkaar gemeen hebben is dat ze alle drie samen een mooi beeld geven van de hedendaagse muziek voor deze bezetting. Het Yale Schola Cantorum richt zich op het bij Hyperion Records verschenen ‘New England Choirworks’ louter op de actualiteit, net als het bij Focused Silence verschenen ‘Where The Marsh Plants Grow’ van het Via Nova Ensemble. Het New Music Choral Ensemble tot slot vermengt op de bij Neuma Records verschenen ‘Kenneth Gaburo Conducts New Music Choral Ensemble 1’ archiefopnames uit de jaren ’60 van de vorige eeuw met wat oudere stukken.
Het moet een traditie gaan worden dit initiatief van Michel van Collenburg, werkend onder het alias Nobuka. Voor de tweede keer brengt hij in eigen beheer een alternatieve digitale kerstsingle uit. En omdat ik vorig jaar van Collenburg nog niet kende, volgen hier nu zowel de edities 2019 als 2020. Eerder betoonde ik mij enthousiast over ‘You Looked Like an Angel, She Said’, het album dat hij maakte naar aanleiding van het overlijden van zijn moeder. Hoe pijnlijk ook, het smaakte naar meer.
De uit Portland, Oregon afkomstige Daniel Menche is sinds begin jaren ’90 actief in de wereld van de experimentele elektronica. Een bijzonder veelzijdig man die zich niet in hokjes wenst te laten stoppen. Gebruik makend van zowel elektronica, als veldopnames en akoestische instrumenten beweegt zijn muziek zich tussen dark ambient en noise en tussen drones en elektro-akoestisch. Recent bracht hij solo ‘4424‘ uit, deel 5 in de serie MMXX van Matière Memoire; ‘Cuspa Llullu’, samen met Anla Courtis bij Moving Furniture Records en werkte hij mee aan het gelijknamige album van Summer of Seventeen dat verscheen bij Karlrecords.
De twee Cd’s in dit tweede deel van het portret gewijd aan pianiste Satoko Fujii liggen in elkaars verlengde. Aan het begin van 2020 maakte KAZE, de groep die Fujii vormt samen met echtgenoot Natsuki Tamura en trompettist Christian Pruvost en drummer Peter Orins, een tournee met de in live elektronica gespecialiseerde Ikue Mori. Na afloop betrokken ze de studio voor ‘Sand Storm’. En toen ging ook Amerika op slot ten gevolge van Covid-19 en zat iedereen thuis. Nieuwe wegen zijn dan nodig en ‘Prickly Pear Cactus’ van Mori, Fujii en Tamura kwam dan ook geheel online tot stand.
Ondanks de beperkingen die Covid-19 met zich meebracht kan pianiste Satoko Fujii terugkijken op een geslaagd jaar. Ze won eerder dit jaar de Instant Award Improvised Music 2020 en er verscheen een overvloed aan nieuwe albums, waarvan een belangrijk deel opgenomen met haar partner, de trompettist Natsuki Tamura. We bespreken er hier drie: ‘Koneko’ van Gato Libre, uitgekomen bij Libra Records en ‘Pentas’ en ‘Mantle’ verschenen bij NotTwo Records. Morgen volgen er dan nog twee: Sand Storm en Prickly Pear Cactus, eveneens verschenen bij Libra Records.