De Amerikaanse componist Evan Johnson behoort tot de meest bekende componisten van zijn generatie, hij is van 1980 en zijn werk is zo ongeveer door alle ensembles en musici die zich hebben gespecialiseerd in hedendaagse gecomponeerde muziek gespeeld. Een aantal daarvan vinden we op het nieuwe ‘Forms of Complaint’ dat verscheen bij Kairos Music en dat vijf stukken bevat uit het eerste decennium van deze eeuw.
In dit deel van de duo’s vocalisten – instrumentalisten allereerst aandacht voor het bij Foolproof Projects / Fourth Dimension Records verschenen ‘Turn Back Metropolis’, het vijfde album van het uit Brighton afkomstige MAP 71, ofwel de vocaliste Lisa Jayne en de drummer en producer Andy Payne. Verder is er het bij Kitchen Label verschenen ‘The World’ van LUCA, het alias van Luca Delphi, samen met multi-instrumentalist Haruka Nakamura.
We vervolgen onze serie rondom vocale – instrumentale duo’s met twee LP’s Allereerst het bij Editions Mego verschenen ‘The Oystercatcher’, het debuut van de vocaliste Maria Rossi, werkend onder het alias Cucina Povera en de met analoge synthesizers werkende Edward Simpson, bijgenaamd ELS. Aansluitend aandacht voor het titelloze debuut van Etrusca 3D, waar Francesco Cavaliere en Spencer Clark achter schuil gaan en dat verscheen bij Clarks eigen label Pacific City Discs, in samenwerking met Discrepant.
Vocalisten werken graag samen met instrumentalisten en dan opvallend vaak in duoverband. Dat kennen we al uit de klassieke muziek, daar meestal als voacalist met een pianist, denk aan al die beroemde liederen van componisten als Franz Schubert, Johannes Brahms en Hugo Wolf. Maar ook binnen de jazz en de geïmproviseerde / experimentele muziek is de duoconstructie een zeer geliefde vorm. Verspreid over drie recensies besteden we de komende dagen aandacht aan zes recente albums. Vandaag de duo’s Han Burhs –Nora Mulder en Steve Dalachinsky – RG Rough. Van het eerste duo, werkend onder de naam Ensemble Extra Ordinair, verscheen in eigen beheer ‘Valse Rust’, van het tweede duo verscheen ‘The Lunatic Fringe’ bij Bam Balam Records.
De Noorse Susanna Wallumrød, wellicht beter bekend als Susanna and the Magical Orchestra of kortweg Susanna is niet gemakkelijk in een hokje te plaatsen. Dat heeft alles te maken met haar veelzijdige smaak. Zo bewerkte ze in de afgelopen jaren nummers van uiteenlopende artiesten als AC/DC, Dolly Parton en Thin Lizzy en werkte ze samen met musici als Jenny Hval, het Ensemble neoN en Will Oldham, beter bekend als Bonnie ‘Prince’ Billy. Onlangs voegde ze daar een soloalbum aan toe, met liederen gebaseerd op in het Engels vertaalde gedichten van Charles Baudelaire, zichzelf begeleidend op de piano. ‘Baudelaire & Piano’ heet dit spraakmakende album.
Eind vorig jaar besteedde ik hier voor het eerst aandacht aan Rinus van Alebeek. Sindsdien is er weer een hoop gebeurd en lanceerde hij de nodige downloads. We pakken er hier drie heel recente bij: ‘Radio Europe’, ‘Kulissenabriss’ en ‘Daguerreotypes’. De gemene deler op alle drie de albums is dat Van Alebeek louter werkt met bestaand materiaal, wat hij op zijn eigen wijze manier met elkaar combineert.
Het is al weer even geleden dat Driff Records, het label van rietblazer Jorrit Dijkstra en pianist Pandelis Karayorgis hier aan bod kwam, dat was in juli 2017. Hoogtijd dus om weer eens stil te staan bij deze musici en hun collega’s. Dat doen we aan de hand van twee recente albums. Dijkstra nam een titelloos album op met zijn kwintet Cutouts, waarin we naast Karayorgis trombonist Jeb Bishop, bassist Nate McBride en drummer Luther Gray aantreffen. En Karayorgis laat van zich horen met een dubbeltrio: we vinden wederom McBride en Gray, naast bassist Damon Smith en drummer Eric Rosenthal.
De Belgische jazz staat in volle bloei, dat merkten we reeds eerder op. En dat ondanks het feit dat ook daar de musici natuurlijk zwaar zijn getroffen ten gevolge van alle beperkingen. Cd’s worden er gelukkig nog wel gemaakt, bijvoorbeeld door het onvolprezen El Negocito, dat eigenzinnige label uit Gent. In de afgelopen maanden verschenen er albums van het pianotrio Orange Moon; van het kwartet van drummer Raf Vertessen, LOI en onder de titel ‘Square Talks’ de weerslag van een prachtig concert dat het Paul van Gysegem Quintet gaf bij het helaas al meer dan een jaar geleden terziene gegane JazzCase in Neerpelt, iets dat nu eens niet werd veroozaakt door Covid-19 maar door het niet langer toekennen van subsidie.
Van alle vocalisten en stemkunstenaars die er rond lopen in de wereld van de jazz en de geïmproviseerde muziek is Jaap Blonk zonder meer één van de meest opvallende. Al sinds decennia staat hij aan de top van de internationale stemkunst. Meer nog dan zanger kunnen we hem instrumentalist noemen. Een instrumentalist die zich allereerst bedient van zijn stembanden en daarnaast steeds vaker van elektronica. Met twee recente albums, die vorig jaar bij eigen label Kontrans uitkwamen: ‘New Start’ en ‘Improvisers’ verrast hij andermaal.
Platenlabels zijn meestal redelijk stijlvast. Bij een ECM Records, een Hat Hut of het gerenommeerde Deutsche Grammophon weet je ook zonder dat je het album beluistert wat je ongeveer kunt verwachten. Harco Rutgers van het kleine in Deventer gevestigde Esc.Rec. doet daar niet aan mee. Hij brengt uit wat hij zelf de moeite waard vindt en dat is niet alleen behoorlijk veel, het is ook nog eens zeer divers. Het enige criterium lijkt kwaliteit te zijn, dé reden waarom dit label ook hier iedere keer weer voorbij komt, nu weer met ‘Time is a Spider’ van Monday W.