Vandaag twee gitaristen van eigen bodem. Yuri Rhodenborgh mag dan nog maar net afgestudeerd zijn, het bij ZenneZ Records verschenen ‘Bridge the Gap’ van zijn sextet Redbourg Group is alleszins de moeite waard. Iets wat zeker ook geldt voor het eerste album van het nieuwe kwartet van Guillermo Celano, ‘Fiction and Reality’, dat verscheen bij TryTone Records.
Gitarist Alex Goodman is een generatiegenoot van Ricardo Grilli, die hier gisteren aan bod kwam, Grilli is van 1985, Goodman van 1987. Toevallig wonen ze ook nog allebei in New York. En ook Goodman liet onlangs van zich horen met een nieuw album als bandleider: ‘Impressions in Blue and Red‘, waarop we twee verschillende kwartetten horen. Voor ‘Blue’ vroeg hij altsaxofonist Ben van Gelder, die zoals we weten ook al jaren in New York woont, bassist Martin Nevin en drummer Jimmy Macbride, voor ‘Red’ viel de keuze op altsaxofonist Alex LoRe, bassist Rick Rosato en drummer Mark Ferber.
We vervolgen onze serie rondom de gitaar in de jazz met twee gitaristen van dit moment, die allebei in Nederland nog niet bekend zijn: de uit New York afkomstige Ricardo Grilli en Tom Guarna. Grilli maakte met zijn kwintet onlangs ‘1962’ voor Tone Rogue Records en Guarna bracht ‘Spirit Science’ uit via Destiny Records. En sluit Grilli met zijn album aan bij de postbop, dat van Guarna zit meer in de hoek van modern creative en jazzrock.
Een nieuwe serie recensies waarbij we één instrument centraal stellen: de gitaar. En bij wie kun je dan beter beginnen dan bij Django Reinhardt? Half Belg, half Roma, was hij het die in de jaren ’30 en ’40 van de vorige eeuw dit instrument de status gaf die het nog steeds heeft. Hij was de eerste Europeaan die doordrong in de VS en met zijn kenmerkende stijl zo ongeveer iedere gitatist na hem zou beïnvloeden. In 1949 was hij in Rome, samen met de al even legendarische violist Stéphane Grappelli. De sessies kwamen onlangs opnieuw uit op Cd onder de titel ‘Rome 1949’ bij Label Ouest.
Pēteris Vasks behoort tot de groep componisten die we hier in west Europa leerde kennen na de val van het communisme. Wat nu Letland is, was voor 1991 immers onderdeel van de Sovjet Unie Intussen is Vasks uitgegroeid tot één van de meest bekende componisten van zijn generatie, niet verwonderlijk voor wie zijn muziek kent. Hier besteden we aandacht aan hem omdat er in korte tijd twee opnames verschenen van het vioolconcert ‘Distant Light’. De eerste door Daniel Rowland, met het Stift Festival Orchestra verscheen bij Challenge Records, de tweede door Stanko Madic en het Münchner Rundfunkorchester kwam uit bij BR Klassik.
Celliste Kimberly Patterson en gitarist Patrick Sutton namen vorig jaar, als het Patterson / Sutton Duo, in nauwe samenwerking met de Britse componist Stephen Goss, onder de titel ‘Still Life’ voor Ravello Records, diens complete werk op voor cello en gitaar, een nog altijd niet al te veel voorkomende combinatie. Vijf stukken bevat dit album, allen stammend uit de laatste twee decennia, prachtig gespeeld door dit duo.
De Amerikaanse componist Herb Deutsch heeft zich nooit veel aangetrokken van muzikale stijlen en de vermeende grenzen die daar tussen zouden bestaan. Op het bij Ravello Records verschenen ‘Encounters’ vinden we dan ook een serie stukken voor kleine bezetting die balanceren op de grens tussen jazz, populaire en klassieke muziek. Allen prachtig uitgevoerd door een keur aan musici.
Saxofoniste Ingrid Laubrock maakte vorig jaar een duo album met de pianiste Aki Takase: ‘Kasumi’. De start van wat een serie moet worden, want in het boekje van het eveneens bij Intakt Records verschenen ‘Blood Moon’, het album dat ze maakte met pianiste Kris Davis, lees ik “for the second installment of Laubrock’s duo series on Intakt…” We zijn dus benieuwd. Vrij kort daarna verscheen een tweede album, ‘Dream Twice, Twice Dreamt’, een dubbelalbum met vijf dezelfde stukken, de ondertitel geeft uitsluitsel: ‘Music for Chamber Orchestra and Small Ensemble’. En over duo’s gesproken, via Bandcamp lanceerde ze met partner Tom Rainey in lockdown de ‘Stir Crazy Episodes’.
We besteedden eerder aandacht aan de Ierse, maar in Zwitserland woonachtige pianist John Wolf Brennan. Toen als onderdeel van een portret gewijd aan Leo Records. Aan bod kwamen een solo album en een album van de band die hij al sinds 1989 leidt: Pago Libre. Inmiddels verschenen van die groep, die acteert op de grens van jazz en folk, het nieuwe ‘Mountain Songlines’ en een heruitgave van ‘Platz DADA!!’, beiden zoals gewoonlijk bij Leo Records. Verder zit Brennan ook in Sooon, dat met ‘Youchz NOW’ zijn debuut maakte bij Narrenschiff.
De Zweedse saxofonist Martin Küchen liet vorig jaar weer eens van zich horen met een soloalbum: het bij Thanatosis Produktion verschenen ‘Det Förvunnas Namn’, wat zoveel betekent als ‘De namen van de verlorenen’. ‘Het is het derde deel in een trilogie, na ‘Hellstorm (Man Erkennt Langsam Das Elend, Das Über Uns Gekommen Ist.)’ uit 2012 en ‘Lieber Heiland, Laß Uns Sterben’ uit 2017. Verder bracht Clean Feed onder de titel ‘Mind the Gap of Silence’ het derde album uit van Küchen samen met het Landaeus Trio (na twee LP’s bij Moserobie Music Production), ofwel pianist Mathias Landaeus, bassist Johnny Åman en drummer Cornelia Nilsson.