FezayaFirar is een duo bestaand uit de broers Melih en Emre Sarigol. De één woont in Berlijn, de ander in Zürich. Vorig jaar lieten ze met ‘birkaç parsek’ weer eens van zich horen op hun tot nu toe vaste label, het in Augsburg gevestigde Attenuation Circuit. Met de titel verwijzen ze naar de allereerste science fiction roman die er ooit in het Turks verscheen. Een verwijzing die zonder meer hout snijdt, gezien de aard van de muziek.
Via de bassiste Inga Margrethe Aas, van wie hier gisteren het laatste album van Vilde&Inga voorbijkwam, komen we op de tubabespeler Martin Taxt. Samen maakten ze vorig jaar ‘First Room’. Taxt vormt echter samen met Peder Simonsen en Robin Hayward ook nog het trio Microtub, waarin we drie tuba’s horen en een modulaire synthesizer. Begin volgende maand brengt SOFA Music het vijfde album, ‘Sonic Drift’ uit.
Op 15 juni van dit jaar is het honderd jaar geleden dat de jazzpianist en componist Erroll Garner werd geboren. Hij overleed in 1977, slechts 55 jaar oud, aan longkanker. Zijn invloed op de jazz is moeilijk te overschatten. ‘Concert by the Sea’, dat een paar jaar geleden opnieuw werd uitgebracht, behoort tot de best verkochte jazzalbums allertijden en ‘Misty’ groeide uit tot een ware klassieker. Samen met zijn manager Martha Glaser begon hij zijn eigen label, Octave Records dat vorig jaar in de aanloop naar Garners eeuwfeest twaalf albums opnieuw uitbracht. Twee daarvan, ‘Up in Erroll’s Room’ uit 1967 en ‘Gershwin & Kern’ uit 1976 komen hier aan bod.
Noorwegen kent een levendige experimentele muziekscene, vertegenwoordigd door labels als SOFA Music, Hubro Music en Conrad Sound. Musici die elkaar goed kennen en meespelen op elkaars albums. Musici ook die hier in Nederland en België vaak niet al te bekend zijn. De komende dagen daarom aandacht voor Inga Margrethe Aas, Martin Taxt, Guro Skumsnes Moe en Ole-Henrik Moe. Laten we beginnen bij bassiste Inga Margrete Ass, samen met de violiste Vilde Sandve Alnæs vormt ze het duo Vilde&Inga. Vorig jaar verscheen hun derde album, een dubbelalbum ‘How Forests Think’ bij SOFA Music.
Oene van Geel is zonder meer één van de meest kleurrijke altviolisten van ons land. Jarenlang was hij lid van Zapp4, het strijkkwartet dat altijd duchtig buiten de lijntjes kleurde, bijvoorbeeld door de muziek van de rockband Radiohead te spelen, terwijl hij tegenwoordig meer op projectmatige basis samenwerking zoekt. Een aantal recente albums tonen zijn veelzijdigheid. Met pianist Philipp Rüttgers nam hij voor Just Listen Records ‘Changing Landscapes’ op en bij ZenneZ Records verschenen als download het eerste en tweede deel van ‘Connecting Colors’.
De bassist Pino Palladino en de multi-instrumentalist Blake Mills maakten onlangs, samen met een aantal gastmusici, voor het roemruchte Impulse! het album ‘Notes with Attachments’. Bijzonder omdat we beiden in de eerste plaats kennen als mannen achter de schermen. Zo verscheen Palladino’s laatste album in 2011 en is Mills nu ook niet bepaald iemand die veel albums uitbrengt.
Van Estland reizen we door naar Litouwen voor onze laatste stop. De muziek uit dit land kwam hier, door de niet aflatende ijver van het Music Information Centre, al redelijk vaak aan bod. Het laatst met twee stukken van Bronius Kutavičius. Eén van die twee stukken, het zeer bijzondere ‘From the Yotvingian Stone’ staat echter ook op een nieuwe Cd met als titel ‘Between Music and Ritual’, samengesteld door de Tsjechische musicoloog Vítězslav Mikeš. Andere stukken zijn van Justė Janulytė, Justina Repečkaitė, Antanas Jasenka, Dominykas Digimas, Jūra Elena Šedytė en Arturas Bumšteinas.
Op onze muzikale reis steken we vanuit Rusland over naar de Baltische landen, te beginnen met Estland. eén van de belangrijkste componisten van dit land is Erkki-Sven Tüür. Bij ECM Records verscheen onlangs als onderdeel van de ‘New Series’ het album ‘Lost Prayer’, met daarop twee stukken voor viool, cello en piano, één stuk voor viool en cello en Tüürs tweede strijkkwartet.
Natuurlijk is het toeval dat beide Russische componisten die hier aan bod komen te plaatsen zijn binnen de neo-klassieke stroming. Daarbij is het bij Fat Cat Records verschenen ‘Surrender’ van Dmitry Evgrafov overigens wel iets beter te pruimen dan ‘Notes’ van Kostantin Kokourov dat hier gisteren voorbij kwam, om de simpele reden dat Evgrafov zo nu en dan nog wel eens buiten de lijntjes kleurt. Tegelijkertijd leiden beide albums aan het euvel waar bijna alles binnen dit genre aan leidt: het gebrek aan diepgang.
De invloed van de Nigeriaanse musicus Fela Kuti op de Afrikaanse muziek kan moeilijk worden overschat. ‘Afrobeat’ noemde Kuti zijn muziek, een mix van de muziek uit zijn eigen cultuur en die van het westen, die hij onder andere leerde kennen tijdens zijn verblijf als student in Londen. Hij zou er de wereld mee veroveren. Geheel in de traditie werd zijn zoon Femi eveneens muzikant, iets dat inmiddels ook geldt voor zijn kleinzoon Made, een gebeurtenis die de in 1997 overleden Fela helaas niet mee mocht maken. Partisan Records gaf ze onlangs allebei de ruimte op het dubbelalbum ‘Legacy +’