Het hart van Brûlez les meubles bestaat uit gitarist Louis Beaudoin-de la Sablonnière en bassist Éric Normand. Bij het Franse Circum Discs verschenen afgelopen najaar twee albums waarop dit duo te horen is, op ‘L’Appel du Vide’ aangevuld met drummer Tom Jacques en op ‘Tardif’ met Jean Derome, te horen op altsax en basfluit en met drummer en percussionist John Hollenbeck.
Vijf jaar geleden werd de vermaarde pianist Keith Jarrett getroffen door twee beroertes waardoor pianospelen definitief tot het verleden behoort. We moeten het dus doen met zijn opnames, zoals ‘Book of Ways’ dat volgende maand door zijn platenmaatschappij ECM Records opnieuw wordt uitgebracht en met wat zo nu en dan nog opduikt uit de archieven, zoals opnames gemaakt op 6 juli 2016 in het auditorium van de Opera de National in het Franse Bordeaux die vorig jaar bij dezelfde platenmaatschappij onder de titel ‘Bordeaux Concert’ het licht zagen.
De Sloveense pianiste Kaja Draksler, die overigens dertien jaar in Amsterdam bivakkeerde voordat ze onlangs besloot deels in Kopenhagen en deels in Trboje (Slovenië) te gaan wonen, is inmiddels uitgegroeid tot een bijzonder eigenzinnige en creatieve pianiste. De titel ‘In Otherness Oneself’, die zij haar bij Unsounds verschenen solo album meegaf is dan ook goed gekozen. We horen haar ook in ‘Grow’, het album dat ze samen met de Portugese trompettiste Susana Santos Silva maakte voor Intakt. De twee zijn geenszins onbekende voor elkaar. Ze werken regelmatig samen en maakte in 2015 al ‘This Love’.
Dieter Mauson, beter bekend onder zijn alias Occupied Head, timmert driftig aan de weg. Vorig jaar telde ik vier albums, één keer solo, de LP ‘Interoception’, verschenen bij KinetiK Records en drie keer in een duo samenstelling. 7697 Miles, dat hij vormt met Cristobal Rawlins, bracht eveneens via KinetiK Records de cassette ‘Cla’ uit, Die Abbilder, een duo dat hij vormt met Wilfried Hanrath nam voor Submarine Broadcasting Company de Cd ‘Fernweh’ op en met Dimitris Tsironis, werkend onder het alias Melophobia, maakte hij voor Default Standard het alleen als download verkrijgbare ‘And Time Will Not Relend’.
Wellicht kent u de jazz vocaliste Renée Steenvoorden nog niet. Ze studeerde dan ook pas medio 2021 af voor haar master Jazz Zang op het Koninklijk Conservatorium van Brussel. Eind vorig jaar verscheen haar eerste EP ‘A Place Called Home’, dat ze opnam met saxofonist Pierre Lagache en pianist Leonard Steigerwald. Ze benaderde me, was me op het spoor gekomen via Facebook, trots op het resultaat. En terecht.
Vorige maand beleefde ‘Displacement’ zijn première in Den Haag, een nieuw stuk van de componist Merijn Bisschops, speciaal geschreven voor de in hedendaags gecomponeerde muziek gespecialiseerde pianist Saskia Lankhoorn. Zoals gewoonlijk beperkt Bisschops zich ook nu niet tot dit akoestische instrument, maar laat hij het een ingenieuze relatie aangaan met elektronica en video. Al speelt dit laatste vanzelfsprekend geen rol op de in eigen beheer uitgebrachte LP.
Drummers staan niet altijd direct in de schijnwerpers, maar nemen wel een onmisbare plaats in binnen een muzikaal stuk, zeker in de jazz en aanverwante stijlen. Het was mooi te horen aan het spel van Onno Govaert, deel uit makend van het kwintet van Martina Verhoeven, dat afgelopen zondag schitterde in Paradox. En niet alleen daar, want Govaert wordt steeds vaker gevraagd in binnen- en buitenland. Samen met bassist Aaron Lumley horen we hem op het nieuwe album van saxofoniste Ada Rave: het door Stichting DOEK uitgebrachte ‘Bioluminus’; met trompettist Luís Vicente en diens kwartet is hij te horen in het recent bij Clean Feed verschenen ‘House in the Valley’ en hij maakt deel uit van de tot kort voor mij onbekende The Zebra Street Band. Hun tweede, bij TryTone verschenen album heet ‘Shirwku’.
In de slipstream van het concert dat het Martina Verhoeven Quintet afgelopen zondagmiddag gaf in het Tilburgse Paradox nog een aantal recente Cd’s waarop de musici eveneens te horen zijn. Vandaag zijn dat Dirk Serries en Colin Webster, morgen is dat Onno Govaert. Ik begin met ‘Out of Nowhere’, met daarop de bij Raw Tonk uitgekomen opnames van een concert dat Serries en Webster ruim een jaar geleden gaven in het Londense Cafe Oto, samen met bassist John Edwards en drummer Andrew Lisle. Verder aandacht voor altviolist Ernesto Rodrigues en cellist Guilherme Rodrigues die met saxofonist Nuno Torres en Serries in november vorig jaar opnames maakten in Oud Klooster, in het Vlaamse Brecht. ‘Brecht’ verscheen bij Creative Sources.
“De republiek van het slagwerk”, zo noemde dirigent Bernard Haitink de slagwerkers van het inmiddels Koninklijke Concertgebouw Orkest. Regisseuse Carmen Cobos kreeg exclusief toegang tot deze bepalende musici en hun wijze van werken, iets dat resulteerde in de documentaire ‘De Koninklijke Republiek’, die afgelopen donderdag in de bioscopen zijn première beleefde. De rode draad in het verhaal is het concert dat het orkest op 4 februari vorig jaar gaf en waarbij paukenist Nick Woud na twintig jaar afscheid nam.
Onlangs benaderde de bassist Jonathan Nagel mij met zijn project ‘Eventually’. Een compositie voor contrabas, elektronica, menselijke stem en ballet. Waarbij ik mij in het kader van dit verhaal buig over het muzikale deel, aangezien ik het ballet niet heb gezien. Wie dat wil kan overigens volgend weekend terecht op een tweetal plaatsen in Amsterdam. Maar ook zonder dat ballet is ‘Eventually’, dat op LP, samen met een prachtig boekwerk, verscheen bij het mede door Nagel opgerichte Xilent Records, zeer de moeite waard. (meer…)