Robert Rook Trio – Momentum (CD Recensie)
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Rutger Zuydervelt – Stay Tuned (CD Recensie)
Rutger Zuydervelt is voor liefhebbers van de muziek, die we gemakshalve met de term ‘elektronica’ aanduiden, geen onbekende. En zeker niet als we zijn meest gebruikte alias bezigen: ‘Machinefabriek’. Het merendeel van zijn werk brengt hij sinds 2004 uit onder deze naam. Werk dat zich het meest kenmerkt door de grote mate van diversiteit: vrij minimalistisch, soms goed passend binnen het Ambient genre. Maar even zo goed werkt hij veel met veldopnames en brengt hij werk uit dat nog het best te karakteriseren is als klank technische experimenten.
Een voorbeeld van dit laatste is het werk ‘Stay Tuned’, dat onder andere tijdens het laatste FAQ Festival in De Toonzaal in ’s-Hertogenbosch te horen was en dat in juni van dit jaar ook op CD is uitgebracht. Dit werk is eigenlijk nog het best te beschrijven als zo’n klank technisch experiment. Het is gebaseerd op het stemmen van een orkest bij aanvang van een concert. Daar wordt meestal de ‘A’ voor gebruikt. Zuyderveld vindt dit, naar eigen zeggen, dusdanig fascinerend dat hij dit moment eigenlijk wil vasthouden. Vandaar dus: stay tuned.
Yokko – Seven Seas (CD Recensie)
Yokko is een vijf leden tellende Zwitserse rockband die sinds 2010 bestaat en nu, begin 2015 met zijn debuutalbum komt. En dat is te merken. Want dat dit een debuutalbum is, is op geen enkele manier te horen. Sterker nog: menig album van een reeds lang gevestigde band klinkt niet zo hecht en goed doortimmerd als dit debuut.
De meeste nummers op dit album zijn up-tempo nummers waarin een opzwepend en vaak zeer dansbaar ritme wordt gekoppeld aan een grote intensiteit tijdens de meer verstilde momenten, niet in de laatste plaats door de warme en wat melancholische stem van zanger Adrian Erni. Die afwisseling zou je wel het handelsmerk van deze band kunnen noemen.
Saskia Laroo Band – Live in Zimbabwe (CD Recensie)
In 1999 bracht Saskia Laroo met haar band de CD ‘Bodymusic’ uit. Ik heb haar in die tijd ook enige malen live mogen meemaken en heb de CD vaak gedraaid. En nu, jaren later grijp ik er nog steeds met enige regelmaat naar. Het is gewoon een fijne CD om op te zetten. De combinatie van jazz, funk, niet Westerse invloeden en het effectieve gebruik van elektronica werkt bij mij vrijwel altijd wel aanstekelijk.
Maar goed, verder was het wel stil inzake Saskia Laroo. Dat lag natuurlijk aan mij, want deze trompetiste heeft al die jaren gewoon aan de weg getimmerd. Met haar band, maar ook bijvoorbeeld met Jazzkia en in duet met pianist Warren Byrd. Maar nu kruiste zij weer mijn pad met een concertregistratie van de Saskia Laroo Band, opgenomen tijdens het Harare International Festival of the Arts op 3 mei 2013, uitgebracht onder de naam ‘Live in Zimbabwe’.
Black Flower – Abyssinia Afterlife (CD Recensie)
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Dirk Serries – The Origin Reversal (CD Recensie)
Dirk Serries is een ijverig man, die het ene na het andere project het licht laat zien. Wil je als recensent zijn laatste proeve van bekwaamheid bespreken dan moet je wel heel snel zijn. Mij lukt het niet want The Origin Reversal, waar ik het hier over wil hebben, is al lang weer opgevolgd door enkele nieuwe releases. Niet dat het geen zin meer heeft om over dit album te schrijven. Verre van dat.
The Origin Reversal is verschenen bij het Amerikaanse Projekt label. Het is het label waar Serries vroeger ook zat toen hij werkte onder de naam Vidna Obmana. Met dit album keert Serries dan ook niet alleen terug naar een label waar hij reeds eerder opnam maar ook naar muziek die hij reeds eerder vorm gaf. Niet dat we nu weer een soort Vidna Obmana op herhaling krijgen, daarvoor is Dirk Serries te veel voor gegroeid als artiest.
Michel Bisceglia Trio – Singularity (CD recensie)
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
Frans Heemskerk – Persona (CD Recensie)
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.
BRONCHO – Just Enough Hip To Be Woman (CD Recensie)
Dat het nieuwe album van BRONCHO: Just Enough Hip To Be Woman er überhaupt gekomen is mag een klein wonder heten. Pech hebben we allemaal wel eens maar wat de groep rond zanger Ryan Lindsey overkwam, betekende toch wel een behoorlijke uitdaging.
De geschiedenis begint in 2010 als de band door Lindsey wordt opgericht, samen met gitarist Benjamin King, bassist Johnathon Ford en drummer Nathan Price. In 2011 verschijnt hun eerste album: ‘Can’t Get Past The Lips’. Het album gaf de band de nodige vaart en maakte het mogelijk om te touren. En dat is natuurlijk waar het voor een band nu om draait. Drie singles kwamen er uit: ‘Try Me Out Sometime’, ‘I Don’t Really Wanna Be Social’ en ‘Record Store’. En toen ging de platenmaatschappij falliet! De band tijdens een tour achterlatend zonder verdere faciliteiten.
Naked Ears – Icebear (CD Recensie)
Ga voor de recensie naar Draai om je oren.